Supermaandag voor team Kameleon: 5,5 punten gewonnen in Arnhem
 
“Ons eerste team van De Toren heeft vorige week met 6-0 gewonnen!”,  zei de wedstrijdleider van De Toren 2 nog waarschuwend. Hij was op dat moment nog in zalige onwetendheid over de afloop van deze bewuste maandagavond 6 oktober in het sportcentrum in Arnhem Zuid waar zijn club het team van De Kameleon ontving. 0,5 – 5,5 was de stand nadat Maarten aan bord 1 de zwaarste partij van de avond winnend had afgesloten. Een historisch moment, niemand van het bezoekende zestal van De Kameleon kon zich herinneren ooit zo’n top-uitslag te hebben neergezet.
 
Het was dan ook een top-team dat aantrad namens de Kameleon. Met aan bord 1 Maarten Marneth, die tegenover zich een moeilijk te peilen tegenstander had, want hij had nog geen rating. Beginner wellicht? Aan zijn spel was dat niet af te lezen. De partij sleepte zich voort in een strategisch schuifspel dat eindigde met een interessante ruil: Maarten stond met zijn witte dame en twee paarden tegenover een zwart torenpaar ondersteund door loper en paard. Terwijl zijn tegenstander steeds meer in tijdnood kwam, wist Maarten dit heel secuur uit te spelen tot hij een stuk won en de situatie voor zwart steeds hopelozer werd.
 
Tijdens de partij was al duidelijk dat De Kameleon met in de winning mood naar huis zou gaan. Als eerste stelde Bram Blasman aan bord 3 zijn punt veilig toen zijn tegenstander zich vergaloppeerde. Een vrij eenvoudige winst (al klinkt het achteraf altijd eenvoudiger dan het in werkelijkheid was. Je moet de vis toch maar op het droge halen). Het tweede punt kwam van Johan Oppewal die na een voor zijn tegenstander waarschijnlijk onbekende Hollandse opening gaandeweg de partij steeds meer overwicht wist op te bouwen.

Aan bord 2 had Thijs Brugman – ook nog zonder rating -  intussen zijn taak meer dan volbracht. Met vakkundig schaakspel wist hij elke dreiging van zijn tegenstander in de kiem te smoren en een vol punt te scoren. Met die rating komt het wel goed, we rekenen op een hoge nieuwe binnenkomer in de KNSB-ranglijst!
 
Een erg spannende partij met wisselende kansen speelde Eric Stevens aan bord zes. Hij wist op riante voorsprong te komen met een stuk tegen een pion terwijl het eindspel naderde. Kat in t bakkie, dachten zijn teamgenoten. Maar toen die even niet opletten bleek de voorsprong plotseling verdampt, waarna een roemloos einde dreigde als gevolg van een doorbrekende vrijpion met dame-ondersteuning van de tegenstander. Gelukkig wist Eric alsnog terug te slaan waarna hij er nog een knappe remise uit wist te persen.
 
Dan is één partij nog niet genoemd: Frans Eijgenraam aan bord 5, traditiegetrouw de speler die maar voor één prijs gaat: die van de meest aanvallende speler van de avond. Remise komt in zijn woordenboek niet voor, ook niet in een remise-achtige stelling. Toen Maarten vanaf bord 1 hem polste om allebei remise overeen te komen (de buit van de teamoverwinning was toen al binnen) zei Frans ogenblikkelijk: nee, dat doe ik niet want ik zie een kans. En dat had hij goed, in een leuke stelling met evenveel materiaal voor beide partijen: elk twee torens en wat pionnen. Op het oog pure remise, maar Frans wist toch een recept te vinden waarmee hij heel knap de zwarte noot kon kraken. Bingo.
 
Met zo’n uitslag kun je thuiskomen. We zijn dan wel gedegradeerd vorig jaar maar dit geeft alweer de smaak van eerherstel en voorzichtige hoop op promotie. 

Door Henk Oosterink.

De beker leeft!! De opkomst voor de eerste ronde van de beker was groot, een teken dat de beker leeft onder de leden van onze club. Er waren dit keer geen grote verrassingen, Joost en John kwamen remise overeen en moeten nog in de herkansing. Eric versloeg Herman in een eindspel dat volgens betweter Henk O. remise had kunnen worden. Han dolf het onderspit tegen Bram, Johan ontsnapte tegen Joachim. Frans bleek te sterk voor Ton. Fred had de pech tegen Raymond te loten, dan lig je er meestal al uit...Adrie klopte Henk de Bruin, Joop ging ten onder tegen Bas. Geen major upsets, zoals de Amerikanen dat plegen te noemen.

Het leven van de gemiddelde Kameleoniet (iemand die lid is van De Kameleon) verloopt even traag en voorspelbaar als een langzaam voortkabbelend riviertje. Iedere dag lijkt op de dag ervoor en de dag erna lijkt ook weer op de dag ervoor en de volgende dagen lijken weer op de vorige dagen en ….enfin, u snapt waar ik heen wil. Ze lezen hun krantje en moeten constateren dat het er allemaal niet beter op wordt. Dan wil je maar 1 ding, namelijk op dinsdagavond een wilde pot schaken!! Dat is precies wat er gebeurde in mijn partij tegen niemand minder dan Thijs Brugman. Speel hem maar na en probeer niet te  snappen wat er gebeurt, want dat deed ik ook niet.

Op de 20^e zet had ik g4 moeten spelen, denk ik. Verder gaat mijn analyse niet.

Zeven partijen op de eerste avond en nog vijf verhinderden. Een mooie score. Heel fijn dat Thijs weer van de partij is. Na een schaakloos jaar, waarin hij een hele triatlon afwerkte, bleek hij het schaken nog niet verleerd. Taaie tegenstand van opponent Herman wist hij deskundig te ontmantelen en het punt binnen te slepen.
De triatlon in 10 uur 42 minuten !!  Prachtige prestatie.
 
De topper ging tussen de nummers twee en drie van het afgelopen seizoen. Nummer twee, Raymond, won overtuigend.
Onderstaand partijfragment komt uit de partij tussen Joost P. ( wit ) en John. Hier was veel gekraak te horen ( zie titel ).

Oostenwind

Dingen die verdwijnen….door Henk Oosterink

Dingen verdwijnen soms, al of niet ongemerkt. De petroleumman komt niet meer langs de deur. De vaste telefoonlijn gaat langzaam maar zeker verdwijnen. Wie kent het Davino ijs nog? Kleingeld heb ik nooit meer op zak. Maar ook in het schaken verdwijnen er dingen waar we, de ouderen in ieder geval, nog aan gewend waren.

Ik weet nog dat er stevig gerookt werd aan het bord, een ouwe man, vorige  vereniging, stak af een toe een lekker sigaartje op. Tenminste, hij vond  het lekker, ik ging bijna over mijn nek. De rook is gelukkig  om ons hoofd verdwenen, dat zullen de meesten niet erg vinden. Maar het drinken aan het bord en dan doel ik op sterke drank, dat zie je ook niet veel meer. Nou kan het bij ons niet, of je moet, net zoals Bram, zelf iets mee nemen. Ik heb ooit sterk onder invloed een bijna briljante partij gewonnen, van een veel sterkere tegenstander. We moesten tegen Voorst of een team uit Zutphen, daar wil ik van af zijn, en we hadden niks meer te winnen of te verliezen. Het was in het denksportcentrum in Doetinchem. Mijn tegenstander kon nog kampioen worden, voor hem stond er dus het nodige op het spel.

Ik begon direct met een cola vieux en zat direct lekker in de partij. Al binnen een half uur pakte ik nummer 2, die viel ook goed en ik zat gewoon prima te schaken. Bij nummer 3 zag ik een gewaagd pionoffer, dwars door het centrum. E5 of d5, zoiets was het. Mijn tegenstander kon eigenlijk niet veel anders dan het offer aannemen en daarna brak de hel los…. Mijn stukken joegen over het bord en pakten hier en daar al wat materiaal mee, maar de clou was een geraffineerd schaakje waarna hij zijn beste stukken moest ruilen en een puinhoop overhield.

Behoorlijk gedemoraliseerd gaf hij op, met mijn lage 1500 en zijn hoge 1700 rating een verrassende zege. Hij ging naar de bar en dronk ook maar een pilsje. Ik liep als de bekende aap met 7 staarten rond de andere borden en moest constateren dat de onzen blijkbaar van de blauwe knoop waren, het ging overal mis. Hopeloos, dacht ik  nog en nam nog een cola vieux. Bijna teveel want ik begon nu toch lichtjes te wankelen.

De tegenstanders werden uiteindelijk wel kampioen, en op de kampioensfoto stonden ze allemaal te lachen, behalve mijn tegenstander….

De partij had u graag gezien, ik heb hem nog wel, ergens, ik ga er naar op zoek.

Erewoord, van een dronkenlap….

Voor onze clubgenoten die mijn avontuurlijke ervaring na het bezoek aan het grote schaak tournooi Donner memorial te Amsterdam in 1996 nog niet kennen.Ik leerde pas schaken op mijn 27 ste,kocht schaakboeken,een schaak computer en wou wel eens mee maken hoe het er toe ging bij een sterk bezet schaak tournooi.De professionals dus met namen als Ivantsjoek,Timman,Morozevitch,van Wely,Kamsky,Piket en nog meer schakers met een rating tussen de 2550 en 2750.Ik reisde af per auto naar Amsterdam,parkeerde daar vlak bij het Rai gebouw,betaalde parkeergeld voor een verblijf van 3 uur en had er zin om de grootmeesters te zien spelen.Ik volgde meerdere partijen maar 1 partij trok mijn aandacht.De partij Ivantsjoek versus Morozevitch.Het was een ontzettend scherpe partij waarin 1 foutje van beide schakers onmiddelijk tot verlies zou leiden.Waar ik nog meer van onder de indruk was de concentratie van Ivantsjoek,hij was in een andere wereld,leek wel in trance.Hij keek mij aan of beter gezegd dwars door mij heen,het leek er meer op dat hij in zijn geheugen aan het grave was of de stelling op het bord eerder was gespeeld.Wat een focus,wow prachtig om te zien!Afijn,de tijd vliegt voorbij tijdens zo,n schaak tournooi en keek op de klok in het Rai gebouw.Ik was er nu 3 uur!Tijd om snel terug te lopen voordat ik zo,n prachtige gele wielklem  op mijn velg had!Het was ongeveer 15 minuten lopen en was positief gestemd en zou geen wielklem verwachten nadat ik de parkeertijd met 15 minuten overschreden had.Echter,vanaf ongeveer honderd meter zag ik de gele wielklem op mijn velg zitten.Balen,maar mijn eigenschuld.Had ik maar beter op de tijd moeten letten.Aangekomen bij mijn auto zag ik achter de ruitenwisser een papiertje,een sticker op de vooruit met info hoe ik van die wielklem moest afkomen.De boete was 100 gulden,veel geld!Cash had ik dat niet bij me,ik belde het nummer en legde de situate uit aan de telefoniste.Er zou binnen een kwartier iemand komen om de wielklem te verwijderen,maar dat kwartier werd verdrievoudigd.Na 45 minuten wachten zag ik een gozer aan komen rijden op zijn bromfiets,hij was van de parkeer dienst.Kunt u cash betalen meneer vroeg hij me en ik antwoorde nee.In die tijd kon je niet zomaar ff per pin betalen zoals nu.Dan moeten we naar een bank rijden om te pinnen en u het bedrag van 100 gulden kunt voldoen.Er was maar 1 maar:ik kon niet pinnen bij elke bank met mijn Rabobank bankpas! Alleen bij de Rabobank en destijds waren er niet veel Rabobank filialen in Amsterdam,we moesten op zijn bromfiets rijden naar een Rabobank.Ik achter op de bagage drager van zijn bromfiets zonder een helm,zonder voetsteunen in het drukke,hectische verkeer van Amsterdam.De gozer trok zich niks aan van trams,rode stoplichten,zebra paden.Ik vroeg mij af:kom ik veilig weer thuis of beland ik hier in het ziekenhuis in Amsterdam? Na ongeveer een kwartier brommeren door Amsterdam vonden we een Rabobank filiaal,ik 100 gulden pinnen en terug brommeren naar mijn auto.De gozer verwijderde de wielklem en ik kon weer huiswaarts keren.