Een boekrecensie door H.Oosterink.
Wie kent het niet, het boek De Vergaderzaal door A. Alberts. Populair bij brugklassers omdat het zo
lekker dun was. Afgelopen dinsdag hadden we onze eigen versie van De Vergaderzaal, omdat we
niet welkom waren in onze eigen zaal, werden we getrakteerd op De Vergaderzaal.
Hoofdstuk 1 Waarin we de leden van de kameleon een voor een met verbaasde gezichten de ruimte
zien betreden die we vanaf nu de Vergaderzaal zullen noemen.
Hoofdstuk 2 Verwarring alom, hoe moet je hier nu schaken? De oplossing was het aanslepen van
twee bijzettafeltjes die zelfs door twee man amper te tillen waren. Zit beton in, wist de voorzitter te
melden.
Hoofdstuk 3 Grote verwarring bij de secretaris, hij kan verschillende keren opnieuw gaan indelen,
naast de interne competitie staan er nog enkele bekerwedstrijden op de planning. Fred is not
amused.
Hoofdstuk 4 Waarin de hoofdfiguren zich in allerlei bochten moeten wringen om achter hun bord
plaats te kunnen nemen. Sommigen moeten dit zijwaarts doen, wat een vertekend beeld van de
stelling op levert. Deacon houdt het snel voor gezien.
Hoofdstuk 5 Er wordt toch geschaakt, en hoe! De partij tussen Han en Bram krijgt een verrassende
wending, Han neemt Bram in een wurggreep en laat niet los. Eigenlijk De Vergaderzaal onwaardig,
want in dat boek gebeurt helemaal niks. Maar daar heeft Han maling aan. Hij wint op grootse wijze.
Hoofdstuk 6 De rommel wordt opgeruimd en de leden gaan naar huis.
Door een viertal afmeldingen kende ronde 1 van de bekercompetitie een chaotische start. Vijf partijen werden gespeeld, vier moeten voor ronde 2 ( 3 december ) ingehaald worden. Kortom werk aan de winkel voor Han - Bram / Henk O. - Henk de B. / Thijs B. - Raymond / Eric - Maarten.
Al wel geplaatst voor ronde 2: Johan, Fred, Bas, Herman en Joost.
Een van die 5 partijen kende het volgende einde:
Zojuist zijn de paarden geruild en wit ziet nu de kans om zijn pionnenmeerderheid in het centrum uit te spelen.
Een tijd geleden hebben we heel kort de rubriek " GEZIEN " gehad. De bedoeling was om " iets " wat schrijver dezes op de clubavond zag ( kon van alles zijn ),
op de site te publiceren.
Laten we het eens proberen:
Meest opvallend was de vreugde van Fred toen hij bij het opmaken van de stand zag dat hij tweede stond !! Nu dat even vasthouden, Fred !
Ook opmerkelijk is dat we vanaf nu ( via de pc ) foto / schaakprobleem / instructie / ......... via het beeldscherm in de speelruimte kunnen tonen.
Verder kende onderstaande partij een leerzaam slot:
Wit lokt het zwarte paard op f6 weg en daarna is het mat in drie.
Eerst zetten, daarna denken….
Een boek bespreking, door henk oosterink De kop hierboven, vertaalt in het Engels, is de titel van het boek dat ik aan het lezen ben. Het is geschreven door Willy Hendriks een Internationaal Schaakmeester uit de regio Apeldoorn. Willy Hendriks is Coördinator Talentontwikkeling bij de KNSB, en heeft momenteel een rating van net boven de 2400, dat was ook al eens 2450. Een hele sterke speler dus. In zijn boek van een jaar of 12 geleden, gaat hij in op het proces van dingen leren, en dan speciaal van het beter leren schaken. Dat doet hij op bijzonder geestige wijze, er valt het nodige te lachen, vooral omdat je vaak van de deja vu momenten hebt. Ik heb zelf de laatste jaren heel wat boeken doorgewerkt, en dan vooral de boeken van Jeremy Silman. Zelf vond ik die boeken wel interessant en heb ze bij anderen (Johan Oppewal) aangeraden. Maar toen ik een tijdje terug dat boek weer eens in de hand had, moest ik wel erkennen dat ik zijn methode van het kijken naar het schaken, zelf amper in praktijk bracht. Silman gaat ervan uit dat het bord, de stelling, je naar het juiste plan en de juiste zetten bracht. Maar ik begin eigenlijk altijd direct naar zetten te zoeken ipv eerst de stelling heel goed in me op te nemen. Ik gooide dat maar op het idee dat ik gewoon niet gemaakt was voor het echte werk…. Ik kocht onlangs het boek van Hendriks en las dat ik niet de enige was die het zo deed. Volgens Hendriks is de methode van Silman mooi in theorie, maar doet bijna niemand dat zo in de praktijk. Hele opluchting voor mij… Volgens Hendriks is het schaken te gecompliceerd om te vangen in regeltjes, dat weet hij mooi te onderbouwen door de bekende schaakregel, dat je moet aanvallen in het centrum als je tegenstander op de flank aanvalt, onderuit te halen. Hij neemt een flink aantal van zijn partijen als voorbeeld en komt tot de conclusie dat bij de meeste partijen een centrumaanval tot niks of zelfs een catastrofe leidt. Slechts in 2 gevallen zou het juist zijn geweest. Hij verzint daarna een eigen schaakregel, dat je na een g4 altijd met g5 moet antwoorden. Om dat te illustreren geeft hij een aantal voorbeeld partijen waar dat goed uitpakt. Maar meestal is deze regel onzin, maar het geeft mooi aan hoe veel schaakschrijvers hun stellingen onderbouwen met een paar voorbeelden waar het goed uit pakt. Ook de cultuur van het adviseren, coachen en trainen, zo populair bij het bedrijfsleven, krijgt een veeg uit de pan. Hij noemt het eigenlijk oude verhalen in een nieuw jasje. Maak er maar een mooi verhaal van en presenteer het goed en je geeft veel mensen het idee dat ze weer iets geleerd hebben. Nou hebben we op mijn bedrijf ook al een half jaar van die vogels rond lopen, in alles positief en super gemotiveerd. Hele muren hangen vol met verbeterplannen en wat we al bereikt hebben. Kritische opmerkingen worden niet gewaardeerd. “We gaan toch niet negatief zitten doen he? Negativiteit kunnen we niet gebruiken” Willy Hendriks spreekt over de killjoy die de pret bederft. Maar goed dat ik me aan die onzin heb kunnen onttrekken. Maar het is de spijker op zijn kop, kritische geluiden zijn storend als je een feel good verhaal afsteekt. Ik ben nog niet eens halverwege dit boek, maar het is een fris geluid, of zelfs tegengeluid in het woud van schaakboeken. Ik kan het zeker aanraden, maar het is wel in het Engels. Kortom het schaakseizoen zit er weer aan te komen….. Henk Oosterink