Voordat ik los brand met het verslag even Joost in het zonnetje zetten. Hij had het gouden idee om het SOS team in het bijzaaltje te laten spelen. Lekker rustig en erg overzichtelijk. Joost, Mister  Kameleon, verdient een kleine hommage, daarom stel ik voor om het zaaltje voortaan het Bijzaaltje van Joost te gaan noemen. Mocht het idee toch van Fred afkomstig zijn, wordt de naam uiteraard direct veranderd in de Fred Pronkkamer….

We moesten het opnemen tegen het 5^e van ASV en dat zou geen onmogelijke opgave mogen zijn. Dat was het ook niet, maar heeeel erg overtuigend was het nou ook weer niet…..

Ik, Henk, moest het opnemen tegen de heer Bijlsma, een heel erg sympathieke, maar ook erg beweeglijke speler. Hij opende met het Koningsgambiet, chappeau! We dopen hem om tot de Joost Pöpping van ASV! Net zo creatief als Joost en ook met het foutje op het goede moment. Ik knoeide in de opening, liet mijn loper opsluiten en zag het lijk al drijven. Gelukkig schoot de ASV Joost mij te hulp door een potentiële paardpenning in de stelling te brengen. Daarna werd het zeer gecompliceerd, met als gevolg een verkeerde afwikkeling door wit en een vork op zijn koning en dame. Zijn koning stond midden in de vuurlinie, maar mat was nog lastig doordat hij enkele witte velden ter beschikking had. Met veel tijd op de klok was er wel een mat netje te weven, ik blijk mat in 1 over het hoofd te hebben gezien, maar uiteindelijk lukte het me toch.

Johan speelde, naar eigen zeggen, met zwart aan bord 5 een matige partij Siciliaans. De eerste zetten gingen volgens vast stramien. Na een zet of 7 zette hij in op een strategische ruil waarbij wits witte loper van het bord ging tegen een zwart paard, en wit ook een dubbelpion overhield. Klein strategisch voordeeltje, was de bedoeling, want die witte loper op de diagonaal is altijd gevaarlijk. Maar wit koos daarna voor een zo snel mogelijke afruil van zo veel mogelijk stukken. Daarna resteerde een goed opgesteld paard van wit tegenover een minder goed opgestelde witte loper van zwart, en wist wit zowaar een pionnetje voordeel te bemachtigen. Gelukkig wist Oppewal dit kleine nadeel alsnog te neutraliseren waarna beide spelers akkoord gingen met een bloedeloze remise. Aldus Johan.

Thijs: nadat ik de vorige OSBO op tafel twee als zwart mocht beginnen - voelde tafel zes met wit als thuiskomen. Als trots Kameleoniet (aldus Henks terminologie) blijft het een eer om te mogen strijden voor clubbelang.

Natuurlijk tevreden met het resultaat; wederom gewonnen. Enkele leuke tactieken, waarna de partij al vroegtijdig in mijn voordeel was beslist. Persoonlijk hoogtepunt was zet 16 - als je net hebt bewerkstelligd dat je tegenstander niet meer kan rokeren en zijn stukken vastzet, geeft zelf direct wél rokeren als volgende zet een tinteling in de vingers.

Verslag:Bram Blasman:

Op 4 november speelden we thuis tegen ASV 5 uit Arnhem ik en speelde op bord 4 met wit tegen C. Zevenbergen (rating 1600). Ik kwam prima uit de opening, ontwikkelde mijn stukken en dwong mijn tegenstander zwaar in de verdediging. Mijn centrumpionnen waren zeer sterk en ik had vele keuzes aan goede zetten, maar mijn tegenstander verdedigde zich uitstekend. Na ongeveer 25 zetten besloot ik eens een kijkje te nemen bij de andere 5 borden. Johan op bord 5 was remise overeen gekomen, Thijs en Henk stonden gewonnen, op Maarten en Raymond vertrouwde ik minimaal dat ze remise zouden spelen. Denkende aan de einduitslag zouden we met 4-2 kunnen winnen en mijn iets aflatende concentratie bood ik mijn tegenstander na 27 zetten remise aan wat C. Zevenbergen accepteerde. Solide gespeeld door ons team en inderdaad werd de einduitslag 4-2 voor ons team. Felicitaties aan ons team!  

Joost zag nog wat op bord 1 en 2:

Raymond vatte na afloop goed samen waar het aan ontbrak. INSPIRATIE !!

Ik wil hier aan toevoegen een goede opponent en de remise is verklaarbaar en in de slotstelling het hoogst haalbare. Maarten had weliswaar de kwaliteit voor, maar kende hetzelfde manco als Raymond.

Hier wil ik aan toevoegen: een slimme tegenstander, die de stelling prima gesloten hield. Geen eer aan te behalen voor onze tweede bord speler( remise ).

“Maak jij hier maar eens een mooi verslag van”, aldus Joost Pöpping na  afloop van de wedstrijd tegen Rokade lichtenvoorde. We speelden in het kader van de regio competitie. Oei, dacht ik meteen, hoe maak je hier nog iets van? Storm Benjamin had ons in no time naar Lichtenvoorde geblazen, dus we waren mooi op tijd. Alles klopte, mooie locatie, vriendelijke ontvangst, mooie borden, prima tafels, maar de stukken….Hier moet ik toch even een kritisch nootje plaatsen. Bord en stukken moeten wel bij elkaar passen. Niet teveel verschil in grootte, maar in Lichtenvoorde hadden ze diverse spellen door elkaar gehusseld. Mijn paarden waren zo klein dat ze zich moeiteloos achter de pionnen konden verstoppen. De torens waren ook veel te klein, een van de pionnen was daarentegen weer te groot uit gevallen. Al met al een vreemd combo.

De wedstrijd op zich is snel verteld. Maarten kwam door een blunder snel gewonnen te staan, leek daardoor de concentratie te verliezen en blunderde zelf ook. Door eeuwig schaak, dacht ik, werd het uiteindelijk remise. Ik speelde ook remise, na een enigszins ambitieloze partij mijnerzijds bood mijn tegenstander aan om het punt te delen.

Joost en zijn opponent stonden als twee honden tegenover elkaar te dreigen en te blaffen, maar beten uiteindelijk niet door. Ook remise. Herman deelde ook het punt en kwam daar, naar eigen zeggen, goed mee weg. Nu kwam het aan op de twee onderste borden…..

Toen ik bij het bord van Ton keek, zag ik dat hij 2 of 3 stukken minder had dan zijn tegenstander. Daar moet iets mis zijn gegaan…. Adrie bleek zijn dame te hebben weg gegeven, dat was dus ook einde oefening. Eindstand 4-2 voor Rokade. Gefeliciteerd!

Naar huis dan maar, tegen de wind in, het waaide harder dan we dachten. Na een verloren wedstrijd heb je de wind altijd tegen…. Conclusie, we zijn weg geblazen in Lichtenvoorde.

Henk Oosterink

 Supermaandag voor team Kameleon: 5,5 punten gewonnen in Arnhem
 
“Ons eerste team van De Toren heeft vorige week met 6-0 gewonnen!”,  zei de wedstrijdleider van De Toren 2 nog waarschuwend. Hij was op dat moment nog in zalige onwetendheid over de afloop van deze bewuste maandagavond 6 oktober in het sportcentrum in Arnhem Zuid waar zijn club het team van De Kameleon ontving. 0,5 – 5,5 was de stand nadat Maarten aan bord 1 de zwaarste partij van de avond winnend had afgesloten. Een historisch moment, niemand van het bezoekende zestal van De Kameleon kon zich herinneren ooit zo’n top-uitslag te hebben neergezet.
 
Het was dan ook een top-team dat aantrad namens de Kameleon. Met aan bord 1 Maarten Marneth, die tegenover zich een moeilijk te peilen tegenstander had, want hij had nog geen rating. Beginner wellicht? Aan zijn spel was dat niet af te lezen. De partij sleepte zich voort in een strategisch schuifspel dat eindigde met een interessante ruil: Maarten stond met zijn witte dame en twee paarden tegenover een zwart torenpaar ondersteund door loper en paard. Terwijl zijn tegenstander steeds meer in tijdnood kwam, wist Maarten dit heel secuur uit te spelen tot hij een stuk won en de situatie voor zwart steeds hopelozer werd.
 
Tijdens de partij was al duidelijk dat De Kameleon met in de winning mood naar huis zou gaan. Als eerste stelde Bram Blasman aan bord 3 zijn punt veilig toen zijn tegenstander zich vergaloppeerde. Een vrij eenvoudige winst (al klinkt het achteraf altijd eenvoudiger dan het in werkelijkheid was. Je moet de vis toch maar op het droge halen). Het tweede punt kwam van Johan Oppewal die na een voor zijn tegenstander waarschijnlijk onbekende Hollandse opening gaandeweg de partij steeds meer overwicht wist op te bouwen.

Aan bord 2 had Thijs Brugman – ook nog zonder rating -  intussen zijn taak meer dan volbracht. Met vakkundig schaakspel wist hij elke dreiging van zijn tegenstander in de kiem te smoren en een vol punt te scoren. Met die rating komt het wel goed, we rekenen op een hoge nieuwe binnenkomer in de KNSB-ranglijst!
 
Een erg spannende partij met wisselende kansen speelde Eric Stevens aan bord zes. Hij wist op riante voorsprong te komen met een stuk tegen een pion terwijl het eindspel naderde. Kat in t bakkie, dachten zijn teamgenoten. Maar toen die even niet opletten bleek de voorsprong plotseling verdampt, waarna een roemloos einde dreigde als gevolg van een doorbrekende vrijpion met dame-ondersteuning van de tegenstander. Gelukkig wist Eric alsnog terug te slaan waarna hij er nog een knappe remise uit wist te persen.
 
Dan is één partij nog niet genoemd: Frans Eijgenraam aan bord 5, traditiegetrouw de speler die maar voor één prijs gaat: die van de meest aanvallende speler van de avond. Remise komt in zijn woordenboek niet voor, ook niet in een remise-achtige stelling. Toen Maarten vanaf bord 1 hem polste om allebei remise overeen te komen (de buit van de teamoverwinning was toen al binnen) zei Frans ogenblikkelijk: nee, dat doe ik niet want ik zie een kans. En dat had hij goed, in een leuke stelling met evenveel materiaal voor beide partijen: elk twee torens en wat pionnen. Op het oog pure remise, maar Frans wist toch een recept te vinden waarmee hij heel knap de zwarte noot kon kraken. Bingo.
 
Met zo’n uitslag kun je thuiskomen. We zijn dan wel gedegradeerd vorig jaar maar dit geeft alweer de smaak van eerherstel en voorzichtige hoop op promotie. 

Door Henk Oosterink.

De beker leeft!! De opkomst voor de eerste ronde van de beker was groot, een teken dat de beker leeft onder de leden van onze club. Er waren dit keer geen grote verrassingen, Joost en John kwamen remise overeen en moeten nog in de herkansing. Eric versloeg Herman in een eindspel dat volgens betweter Henk O. remise had kunnen worden. Han dolf het onderspit tegen Bram, Johan ontsnapte tegen Joachim. Frans bleek te sterk voor Ton. Fred had de pech tegen Raymond te loten, dan lig je er meestal al uit...Adrie klopte Henk de Bruin, Joop ging ten onder tegen Bas. Geen major upsets, zoals de Amerikanen dat plegen te noemen.

Het leven van de gemiddelde Kameleoniet (iemand die lid is van De Kameleon) verloopt even traag en voorspelbaar als een langzaam voortkabbelend riviertje. Iedere dag lijkt op de dag ervoor en de dag erna lijkt ook weer op de dag ervoor en de volgende dagen lijken weer op de vorige dagen en ….enfin, u snapt waar ik heen wil. Ze lezen hun krantje en moeten constateren dat het er allemaal niet beter op wordt. Dan wil je maar 1 ding, namelijk op dinsdagavond een wilde pot schaken!! Dat is precies wat er gebeurde in mijn partij tegen niemand minder dan Thijs Brugman. Speel hem maar na en probeer niet te  snappen wat er gebeurt, want dat deed ik ook niet.

Op de 20^e zet had ik g4 moeten spelen, denk ik. Verder gaat mijn analyse niet.