“Maak jij hier maar eens een mooi verslag van”, aldus Joost Pöpping na  afloop van de wedstrijd tegen Rokade lichtenvoorde. We speelden in het kader van de regio competitie. Oei, dacht ik meteen, hoe maak je hier nog iets van? Storm Benjamin had ons in no time naar Lichtenvoorde geblazen, dus we waren mooi op tijd. Alles klopte, mooie locatie, vriendelijke ontvangst, mooie borden, prima tafels, maar de stukken….Hier moet ik toch even een kritisch nootje plaatsen. Bord en stukken moeten wel bij elkaar passen. Niet teveel verschil in grootte, maar in Lichtenvoorde hadden ze diverse spellen door elkaar gehusseld. Mijn paarden waren zo klein dat ze zich moeiteloos achter de pionnen konden verstoppen. De torens waren ook veel te klein, een van de pionnen was daarentegen weer te groot uit gevallen. Al met al een vreemd combo.

De wedstrijd op zich is snel verteld. Maarten kwam door een blunder snel gewonnen te staan, leek daardoor de concentratie te verliezen en blunderde zelf ook. Door eeuwig schaak, dacht ik, werd het uiteindelijk remise. Ik speelde ook remise, na een enigszins ambitieloze partij mijnerzijds bood mijn tegenstander aan om het punt te delen.

Joost en zijn opponent stonden als twee honden tegenover elkaar te dreigen en te blaffen, maar beten uiteindelijk niet door. Ook remise. Herman deelde ook het punt en kwam daar, naar eigen zeggen, goed mee weg. Nu kwam het aan op de twee onderste borden…..

Toen ik bij het bord van Ton keek, zag ik dat hij 2 of 3 stukken minder had dan zijn tegenstander. Daar moet iets mis zijn gegaan…. Adrie bleek zijn dame te hebben weg gegeven, dat was dus ook einde oefening. Eindstand 4-2 voor Rokade. Gefeliciteerd!

Naar huis dan maar, tegen de wind in, het waaide harder dan we dachten. Na een verloren wedstrijd heb je de wind altijd tegen…. Conclusie, we zijn weg geblazen in Lichtenvoorde.

Henk Oosterink

 Supermaandag voor team Kameleon: 5,5 punten gewonnen in Arnhem
 
“Ons eerste team van De Toren heeft vorige week met 6-0 gewonnen!”,  zei de wedstrijdleider van De Toren 2 nog waarschuwend. Hij was op dat moment nog in zalige onwetendheid over de afloop van deze bewuste maandagavond 6 oktober in het sportcentrum in Arnhem Zuid waar zijn club het team van De Kameleon ontving. 0,5 – 5,5 was de stand nadat Maarten aan bord 1 de zwaarste partij van de avond winnend had afgesloten. Een historisch moment, niemand van het bezoekende zestal van De Kameleon kon zich herinneren ooit zo’n top-uitslag te hebben neergezet.
 
Het was dan ook een top-team dat aantrad namens de Kameleon. Met aan bord 1 Maarten Marneth, die tegenover zich een moeilijk te peilen tegenstander had, want hij had nog geen rating. Beginner wellicht? Aan zijn spel was dat niet af te lezen. De partij sleepte zich voort in een strategisch schuifspel dat eindigde met een interessante ruil: Maarten stond met zijn witte dame en twee paarden tegenover een zwart torenpaar ondersteund door loper en paard. Terwijl zijn tegenstander steeds meer in tijdnood kwam, wist Maarten dit heel secuur uit te spelen tot hij een stuk won en de situatie voor zwart steeds hopelozer werd.
 
Tijdens de partij was al duidelijk dat De Kameleon met in de winning mood naar huis zou gaan. Als eerste stelde Bram Blasman aan bord 3 zijn punt veilig toen zijn tegenstander zich vergaloppeerde. Een vrij eenvoudige winst (al klinkt het achteraf altijd eenvoudiger dan het in werkelijkheid was. Je moet de vis toch maar op het droge halen). Het tweede punt kwam van Johan Oppewal die na een voor zijn tegenstander waarschijnlijk onbekende Hollandse opening gaandeweg de partij steeds meer overwicht wist op te bouwen.

Aan bord 2 had Thijs Brugman – ook nog zonder rating -  intussen zijn taak meer dan volbracht. Met vakkundig schaakspel wist hij elke dreiging van zijn tegenstander in de kiem te smoren en een vol punt te scoren. Met die rating komt het wel goed, we rekenen op een hoge nieuwe binnenkomer in de KNSB-ranglijst!
 
Een erg spannende partij met wisselende kansen speelde Eric Stevens aan bord zes. Hij wist op riante voorsprong te komen met een stuk tegen een pion terwijl het eindspel naderde. Kat in t bakkie, dachten zijn teamgenoten. Maar toen die even niet opletten bleek de voorsprong plotseling verdampt, waarna een roemloos einde dreigde als gevolg van een doorbrekende vrijpion met dame-ondersteuning van de tegenstander. Gelukkig wist Eric alsnog terug te slaan waarna hij er nog een knappe remise uit wist te persen.
 
Dan is één partij nog niet genoemd: Frans Eijgenraam aan bord 5, traditiegetrouw de speler die maar voor één prijs gaat: die van de meest aanvallende speler van de avond. Remise komt in zijn woordenboek niet voor, ook niet in een remise-achtige stelling. Toen Maarten vanaf bord 1 hem polste om allebei remise overeen te komen (de buit van de teamoverwinning was toen al binnen) zei Frans ogenblikkelijk: nee, dat doe ik niet want ik zie een kans. En dat had hij goed, in een leuke stelling met evenveel materiaal voor beide partijen: elk twee torens en wat pionnen. Op het oog pure remise, maar Frans wist toch een recept te vinden waarmee hij heel knap de zwarte noot kon kraken. Bingo.
 
Met zo’n uitslag kun je thuiskomen. We zijn dan wel gedegradeerd vorig jaar maar dit geeft alweer de smaak van eerherstel en voorzichtige hoop op promotie. 

Door Henk Oosterink.

De beker leeft!! De opkomst voor de eerste ronde van de beker was groot, een teken dat de beker leeft onder de leden van onze club. Er waren dit keer geen grote verrassingen, Joost en John kwamen remise overeen en moeten nog in de herkansing. Eric versloeg Herman in een eindspel dat volgens betweter Henk O. remise had kunnen worden. Han dolf het onderspit tegen Bram, Johan ontsnapte tegen Joachim. Frans bleek te sterk voor Ton. Fred had de pech tegen Raymond te loten, dan lig je er meestal al uit...Adrie klopte Henk de Bruin, Joop ging ten onder tegen Bas. Geen major upsets, zoals de Amerikanen dat plegen te noemen.

Het leven van de gemiddelde Kameleoniet (iemand die lid is van De Kameleon) verloopt even traag en voorspelbaar als een langzaam voortkabbelend riviertje. Iedere dag lijkt op de dag ervoor en de dag erna lijkt ook weer op de dag ervoor en de volgende dagen lijken weer op de vorige dagen en ….enfin, u snapt waar ik heen wil. Ze lezen hun krantje en moeten constateren dat het er allemaal niet beter op wordt. Dan wil je maar 1 ding, namelijk op dinsdagavond een wilde pot schaken!! Dat is precies wat er gebeurde in mijn partij tegen niemand minder dan Thijs Brugman. Speel hem maar na en probeer niet te  snappen wat er gebeurt, want dat deed ik ook niet.

Op de 20^e zet had ik g4 moeten spelen, denk ik. Verder gaat mijn analyse niet.

Zeven partijen op de eerste avond en nog vijf verhinderden. Een mooie score. Heel fijn dat Thijs weer van de partij is. Na een schaakloos jaar, waarin hij een hele triatlon afwerkte, bleek hij het schaken nog niet verleerd. Taaie tegenstand van opponent Herman wist hij deskundig te ontmantelen en het punt binnen te slepen.
De triatlon in 10 uur 42 minuten !!  Prachtige prestatie.
 
De topper ging tussen de nummers twee en drie van het afgelopen seizoen. Nummer twee, Raymond, won overtuigend.
Onderstaand partijfragment komt uit de partij tussen Joost P. ( wit ) en John. Hier was veel gekraak te horen ( zie titel ).