Henk Oosterink
Tweede team grijpt laatste strohalm.
Het was buigen of barsten op maandagavond in de wedstrijd tegen Groenlo. Mocht er niet gewonnen worden, was de kans op klassebehoud zeer klein geworden. De tegenstander was gewapend met vrij hoge ratings, we lagen wat dat betreft al behoorlijk ver achter. Maar het gaat niet alleen om speelsterkte, maar ook om motivatie en concentratie. We speelden in het café, waar we al eens eerder waren. Nu niet op de zolder, maar nu op een soort podium. Het licht was erg fel, maar het was redelijk te doen. Alleen Hans had wat pech, hij zat op een soort barkruk en kreeg al snel last van de rug. Hans op bord 1, Henk op bord 2, Bram op 3, Tinus op 4, Tom op 5 en Herman op 6. Dat was de formatie die het moest gaan doen. De ruimte zou rookvrij blijven was verzekerd, Tom zou direct vertrekken als er gerookt ging worden. Dit zou bijna gaan gebeuren...
Na een driekwartier ging ik voor het eerst kijken. Herman stond zeer veel belovend, Bram ook. En Tom stond ook niet slecht. Bij Hans was het iets minder, en bij Tinus en mij (Henk) was het onduidelijk. Tom moest al een waarschuwing geven, want er werd door een bezoeker gerookt. Even later kreeg ik het eerste slechte nieuws, Hans was een stuk kwijt zonder enige compensatie. Daarna kwamen er weer enkele bezoekers binnen die begonnen te roken, Tom werd nu heel duidelijk: 'Als er gerookt wordt, stap ik op'. Hij voegde bijna de daad bij het woord. Gelukkig werd het gesust. Of het hier aan lag, of dat het gewoon een onoplettendheid was, maar Toms toren werd aangevallen door een loper en hij leek er langs heen te kijken. En inderdaad, daar ging de toren van het bord. Tom gaf direct op.
Herman stond goed, maar de stelling was vrij tricky, daarom nam hij een remise aanbod aan. Tinus pikte een pion mee en kreeg gaandeweg een sterke aanval. Dat had Bram ook, hij nam de vijandelijke koning onder vuur met zijn toren en dame. Ik zelf stond wat onder druk, maar mijn tegenstander, Nijhof, liet na om met zijn dame mijn stelling binnen te vallen. Daarna kon ik me wat los wurmen.
Hans moest na een verwoede strijd toch de koning om leggen, Tinus daarentegen wist zijn aanval met succes te bekronen. We leefden nog, nu kwam het op Bram en mij aan. Ik kreeg plots een enorme kans na een fout van Nijhof, ik won een pion en zijn paard stond aangevallen. Mijn tijdachterstand veranderde in een plus van zo'n 15 minuten, geen onbelangrijk detail. Bram deed het weer! Hij won en we stonden dus weer gelijk 2,5-2,5. Op de een of andere manier komt het weer op mijn partij aan, ik speel blijkbaar langzamer dan de rest. Ik win een vol stuk en dreig met mat, wit (Nijhof) dreigt wat met pionnen. Na een damezet van mij is dameruil onafwendbaar. Mijn paard staat heel goed en slikt even later nog 2 pionnen op. Mijn tegenover heeft nog minder dan een minuut en ik meer dan 12, hij moet alles op pionpromotie zetten. Ik denk amper nog na en kijk alleen nog naar zijn klok, ik besef dat hij door de vlag zal gaan. Ik zie de matdreiging op b8 wel, maar vergis me in de zetvolgorde, eerst het paard spelen. Nu dreigt het mat echt, maar erg ongerust wordt ik niet, want zijn tijd (23 seconden) is nooit genoeg. Mijn koning staat safe en met paard en 5 pionnen goed gedekt. Mijn materiaalvoordeel heb ik omgeruild in een tijdsvoordeel. Nijhof biedt remise aan, met het argument dat hij met meer tijd zou gaan winnen. Maar die tijd heeft hij al opgebruikt, daar is de klok voor. Op stelling stond hij even daarvoor ook verloren met een paard en 2 pionnen minder en met een halve minuut op de klok. Ook na dringend advies van de medespelers speel ik door en win op tijd. De druiven zijn uiteraard zuur voor Groenlo, maar ik speel voor mijn team. Hadden zij het anders gedaan ?
Henk Oosterink
