Henk Oosterink
Door Tinus Gaastra.
Op maandagavond 7 november waren wij te gast bij Doesborgh 2 in de Bonte Os, een voormalig café dat elke maandagavond omgetoverd wordt tot een schaakarena. Met goede moed waren wij als team afgereisd met nog vers in ons achterhoofd de heroïsche prestatie tegen ons vlaggenschip in oktober; voor diegenen die dit al weer vergeten zijn: een 3 – 3 gelijkspel!
Of wij hierdoor nog te veel met het hoofd in de wolken verkeerden, dan wel dat de maandagavond te dicht bij het weekeinde ligt, de onontkoombare waarheid is, dat we geen kans gehad hebben. De welkomstwoorden die Jan Ravensteijn als wedstrijdleider sprak kregen hiermee een enigszins profetisch karakter. Hij verwarde ons eerst met Ons Genoegen 2. Toen hij te horen kreeg dat wij Kameleon 2 waren, sprak hij de historische woorden: of het vanavond inderdaad tot ons genoegen is, zal aan het einde van de avond wel blijken. Dat zijn antwoord uiteindelijk (helaas voor ons) positief was, blijkt wel uit dit verslag.
Bram speelde aan bord 1 tegen Jan Ravesteijn met wit. Jan rokeerde kort, Bram lang met als gevolg een partij waar beide spelers probeerden de aanval te zoeken. Langzaam maar zeker kwam Bram echter onder druk te staan, om zich enigszins nog staande te kunnen houden raakte hij een paar pionnen achter. Het resultaat laat zich raden: de aanval was niet meer te pareren: tussenstand 1 – 0.
Aan bord 4 kruisten Tom Huijnk en Steffen Brouwer de degens. Voor zo ver ik dit van enige afstand heb kunnen zien, is de partij nooit echt uit evenwicht geweest: een logische remise dus : tussenstand 1,5-1,5. Aan bord 3 was het niet veel anders: Han speelde met wit tegen Joop Crooij. Hoewel Han een pionnetje voorsprong had en iets ruimer in de tijd zat, vertrouwde hij het toch niet helemaal. Zijn tegenstander begon volgens hem op de koningsvleugel op te rukken. Beide heren waren tevreden met remise: tussenstand 1-2 Fred Pronk en Frank van der Rijst maakten er aan bord 6 een spectaculaire wedstrijd van. Om het in voetbaltermen te zeggen: “het spel golfde op en neer”. Halverwege de partij had Frank een ruime materiële voorsprong, maar Fred wist zich aan de druk te ontworstelen en tegenkansen te creëren. Uiteindelijk waren er aan beide kanten nog een koning en 3 pionnen over. Moegestreden reikten ze elkaar de hand: remise. Tussenstand 2½ - 1½.
Herman speelde aan bord 5 met wit tegen Emile Okel. Toen ik na een tijdje een rondje langs de veleden maakte, keek Herman enigszins mismoedig. Hij was, dankzij een domme fout zei hij later, een paard kwijtgeraakt. Hoewel hij enigszins terugkwam, was een tweede inschattingsfout te veel van het goede met als gevolg een nederlaag. Tussenstand 3½ –1½
Aan bord 2 speelde uw verslaggever met zwart tegen Ben Lievers ; in het begin ging het me redelijk voor de wind met als gevolg voor mijn tegenstander een verbrokkelde pionnenstelling. Maar een tiental zetten later was dit voordeel verdampt als sneeuw voor de zon: doordat ik gedwongen moest slaan stonden de pionnen weer keurig in het gelid in een keten met als klap op de vuurpijl een toren op de zevende rij. Dankzij voorzichtig manoeuvreren kon ik de schade beperkt houden en zag de stelling er “evenwchtig” uit. Omdat de wedstrijd toch al beslist was, werd er tot remise besloten. Eindstand : 4 – 2. De volgende keer spelen we weer op dinsdagavond, wie weet helpt dit!
Recapitulerend:
Doesborgh 2 – Kameleon 2
Jan Ravensteijn – Bram Blasman 1 – 0
Ben Lievers – Tinus Gaastra ½- ½
Joop Crooij – Han Bruggink ½ - ½
Steffen Brouwer – Tom Huijink ½ - ½
Emile Okel – Herman Duijn 1 –0 Frank van der Rijst – Fred Pronk ½ - ½ Eindstand 4 - 2