In een tijd waarin niets zeker lijkt te zijn, is er gelukkig altijd nog het Jan Lanke Toernooi.Op de laatste zaterdag van januari trekken enkele tientallen mannen van 40 jaar of ouder, meestal ouder, naar Lichtenvoorde om daar een dag lang te schaken. Gelukkig zijn er toch nog enkele jongere spelers op komen dagen, maar geen vrouw te bekennen. Dat was vroeger wel anders, toen deed er tenminste nog 1 mee (en nog eentje, maar of dat nou een vrouw was?). De Kameleon was weer met een sterke delegatie vertegenwoordigd, Joost Pöpping, Hans Rexwinkel, Han Bruggink, Chris Stahn, Maarten Marneth en ondergetekende. Het had slechter gekund. Uiteraard bewust van de zwaarte van onze taak, begonnen we met veel goede moed aan het karwei, om na de eerste partij te moeten erkennen "dat het wel weer niks zou worden vandaag". Enkele rondes en vele nullen verder, zaten de meeste van ons alweer op de onderste borden, aan de Kameleontafel zo gezegd... Maar eerst het toernooi zelf, al 25 jaar wordt het georganiseerd en 2 spelers, Demkes en Lenderink, zijn al die 25 jaar van de partij geweest. Beiden werden nog even in het zonnetje gezet. De organisatie stopt er mee en geeft het stokje over, een goed moment na 25 jaar, dunkt me. Ook namens ons: bedankt heren! Nadat we de eerste partijen verloren hebben, komen we tegen spelers van ons eigen nivo te spelen. En uiteindelijk beginnen we onze puntjes te pakken. Joost zorgde nog voor wat consternatie door zijn eerste verliespartij als winstpartij in te leveren, gelukkig werd die opzichtige fraude snel ontdekt en hersteld. Maar hij kwam niet veel verder dan 3 punten (25e), Chris deed het met 1,5 punt (40e) trouwens helemaal niet slecht. Hans had er 3 (ook 25e) en dat is niet beroerd voor iemand van zijn leeftijd. Oud-winnaar Maarten had het niet helemaal zaterdag en strandde op 3,5 punt (18e) net als Henk, die in de laatste ronde een winststelling remise gaf na foute informatie ("Han heeft drie punten") van Joost. Han was dus de Kameleonwinnaar van de dag met 4 (12e) bravo. Je maakt allemaal wel iets bijzonders mee op zo'n dag. Mijn eigen moment was de partij tegen Henk Hamer. In een Sicilliaanse partij met tegengestelde rokades, vlogen beiden de koning naar de strot. Ik was met wit iets eerder en leek snel te gaan winnen, totdat ik zag dat in Hamers' bedenktijd mijn tijd weg liep, van de 7 minuten had ik er plots nog amper 3 over. In een dolle tijdnoodfase liet Hamer het achterwege om eeuwig schaak te geven, dat bood mij net de tijd om hem mat te zetten, met nog 3 seconden op de klok. Iedereen kreeg nog een prijsje na afloop, dat maakt dit toernooi ook weer zo sympathiek. Het was weer een gezellig en leuk toernooi en de gehaktbal met frieten bestel ik volgend jaar weer. Want dan ben ik er, ijs en weder dienende, ook weer bij. Voor de gehele uitslag: http://www.svrokade.nl/# Henk Oosterink

Door Joost Pöpping Hoewel de belangstelling voor het jaarlijkse snelschaaktoernooi tanende is ( dit keer slechts 10 deelnemers ) pleit ik er toch voor om het op de agenda te houden. Er valt immers van alles te beleven - de meest dynamische avond van het seizoen. Een uitbreiding/terugkeer naar twee avonden ( zoals voorgesteld tijdens de jaarvergadering ) vindt het bestuur - gezien het aantal deelnemers - geen optie. Hoe ging het op dinsdag 27 januari 2015 ? We begonnen met een halve competitie, dus 9 partijen voor een ieder. Ron kwam hier als beste uit, hij won alle partijen. Raymond finishte op 8 punten, Egon op 7 en Tom op 5 1/2. Hiermee waren de 4 halve finalisten bekend. Ron tegen Tom en Raymond tegen Egon. De overige 6 spelers waren klaar en eindigden als volgt: 5=Bob 4 6=Johan 3 1/2 7=Joost 2 1/2 8=Fred 2 9=Chris 2 10=Jenne 1 1/2 ( Voor alle 6 betekende vooral de klok het grootste obstakel. ) De halve finales kenden een rustig verloop. Mede door het feit dat de onderlinge partij uit de voorronde meetelde. Zowel Ron als Raymond begonnen derhalve op voorsprong. Met het gespeelde "best of three " was 1 winstpartij genoeg voor de winst. Zo gebeurde het ook. Moeiteloos plaatsten beide heren zich voor de finale. Wederom "best of three " - dit maal telde het resultaat uit de voorronde niet meer mee. Partij 1: Ron blunderde in de opening een paard weg, rechtte toen zijn rug, zette een prachtige aanval op en won overtuigend. Partij 2: Ron beheerst de stelling, staat op het punt om te winnen, maar blundert dan zijn Dame weg. Partij 3: Ook hier staat Ron beter ( pion voor ) - de pion moet hij weer inleveren en als hij vervolgens ook zijn toren - onder hevige tijdnood - inlevert, heeft Raymond nog ca. 15 seconden om mat met Koning en toren te forceren. Het lukt hem- wat een stalen zenuwen. Ron mag zich de morele winnaar noemen, maar ja wat heb je daar aan. De echte winnaar is Raymond.

Door Joost Pöpping. Woensdag 21 januari 2015: Mijn jaarlijkse bezoek aan het Tata Steel Schaaktoernooi brengt me dit jaar naar Den Haag. Het toernooi is op verplaatsing. Vorig jaar Het Rijksmuseum ( 14 schakers voor De Nachtwacht ) en Tilburg. Dit jaar het stadhuis van Rotterdam ( met uitzicht op de Erasmusbrug – zeer succesvol ) en Nieuwspoort in Den Haag. Ik kies voor de trein en dat levert al meteen problemen op. Ik betaal met de pinpas en net op het moment dat het kaartje uit de gleuf moet komen ( “En un momento dado “ voor de kenner van de klassiekers ), geeft het apparaat er de brui aan. “Storing “, wordt er keurig omgeroepen. Wel geeft het apparaat aan dat je met muntgeld kunt betalen. De vraag is dan wie heeft er voor ruim 40 euro aan muntgeld op zak ? Daar had het toestel vast niet over nagedacht !! Wat nu ? Zomaar de trein ingaan lijkt me geen optie, dus fiets ik naar station De Huet en daar blijkt het een en ander wel te functioneren. Op naar De Residentie – wie of wat kan me nog tegenhouden ? Juist ja, de conducteur !! Nog voor Wehl wordt mijn kaartje gecontroleerd. Wat nu weer ? Ik had in moeten checken ! Nu is mijn kaartje niet geldig. ( ‘Maar ik heb toch betaald “, probeer ik nog. ) Gelukkig tref ik een meedenkende conducteur die mij geen boete geeft maar geduldig uitlegt dat de reiziger, al sinds juli 2014 in moet checken. Inchecken bij de RODE Arriva/Breng zuil in Doetinchem, uitchecken bij de RODE Arriva/Breng zuil in Arnhem, inchecken bij de GELE NS-zuil in Arnhem, uitchecken bij de GELE NS – zuil in Den Haag, inchecken bij de GELE NS – zuil in Den Haag, uitchecken bij de GELE NS – zuil in Arnhem, inchecken bij de RODE Arriva/Breng zuil in Arnhem, uitchecken bij de RODE Arriva/Breng zuil in Doetinchem. Makkie toch ! Het bezoek aan het Schaaktoernooi valt tegen. De speellocatie Nieuwspoort is niet berekend op de massale toeloop van schaakminnend Nederland. Bij binnenkomst eerst langs een bewaker, dan door een te drukke hal waar bezoekers, als haringen in een ton, een blik op beeldschermen proberen te werpen. Vervolgens in de rij voor de speelzaal. Gaat er iemand uit, dan mag er iemand in. Eindelijk binnen zie ik een te kleine ruimte waar ongeveer 150 stoelen staan, dan een afzetting met een lint en daarachter 14 duidelijk getergde schakers. Geregeld werpen ze verdwaasde blikken in het publiek. Publiek dat zich weliswaar keurig gedraagt, maar door opstaan / weggaan / binnenkomen / foto ’s maken …. toch voor veel verstoring zorgt. Leuk detail is wel dat op de eerste rij de moeder van Wesley So heeft plaatsgenomen en dat Wesley – tijdens de partij - een flesje frisdrank voor haar haalt. Ik ben net op tijd om te zien dat Carlsen en Ivanchuk remise overeen komen. Verder zie ik So elke zet a tempo uitvoeren en Aronian ijsberend vele meters afleggen. Ik heb me ondertussen naar de tweede rij opgewerkt en kijk nu recht op het bord van Anish Giri. Wat een broekie is dat – ik zou hem letterlijk bijna van het bord kunnen blazen – figuurlijk heb ik geen enkele kans. De partijen leveren weinig spektakel op. Allemaal remise stel ik vast en lichtelijk teleurgesteld verlaat ik om 4 uur het gebouw, zoek de trein op en ga naar huis. Kom ik drie uur later thuis, zet de PC aan, ga naar de prachtige site van het toernooi en wat blijkt: Giri en van Wely hebben gewonnen. Dat had ik toch maar weer mooi verkeerd ingeschat. In de krant staat de volgende dag zelfs dat van Wely zijn Chinese tegenstander Hou ( wereldkampioen bij de vrouwen ) heeft overklast. Zal best wel – ik heb het niet gezien EN wie heeft er nu verstand van !!?? Mijn conclusie na een dag Den Haag luidt: Aan verplaatsingen doe ik niet meer mee. Ik ga weer naar het vertrouwde Wijk aan Zee. Lekker vroeg gaan / twee uur wandelen op het strand / lunch in een strandtent en dan naar de speelzaal om de amateurs en professionals aan het werk te zien. Altijd een geslaagde dag ! P.S.: Wil je nog beelden van mijn tocht naar Den Haag bekijken, dan verwijs ik naar “The Bottom “ - bijdrage die in het weekend op de site verscheen. Topschakers aan het werk !!