Op de club wordt weinig geanalyseerd. Jammer, want van een grondige analyse kun je veel leren. Het kan zijn dat de partijen thuis door "Fritz " worden bekeken - ik denk het echter niet. Gelukkig hebben we Egon. Altijd in voor een deskundige kijk op gespeelde partijen. Niet alleen van hemzelf, maar vooral van op andere borden gespeelde partijen. Henk kan dat ook - echte liefhebbers zijn het !! In ronde 4 werd onderstaande stelling bekeken met als vraag kan 29) Lh5 ; ......... gespeeld worden ?? Wit dacht van niet en speelde 29) a4 ; ........... om te proberen een vrijpion op de damevleugel te creëren. Analyse: 29) Lh5 ................. ; Pf8 30) h7 ; Th8 of Pxh7 ?? ( Wat nu ?? Vier mogelijkheden om op g6 te slaan. WELKE moet het worden ??? Laat het weten op onze site via plaats een reactie. ) De avond was druk bezocht. Liefst 9 partijen met overal zware strijd. Dat Egon, Joost, Johan en Herman zouden winnen was te verwachten, maar ze moesten er heel wat zweetdruppels voor laten. Johan Oppewal bleef op een 100 % score door een eindspel van twee lopers tegen een toren te winnen. Tom wordt langzamerhand de " Angstgegner " van clubkampioen Raymond. Wederom remise. Een botsing tussen twee identieke speelstijlen. Bas en tegenstander Han blijven ongeslagen na hun onderlinge puntendeling. Chris en Bob speelden het bord leeg - ook remise. John blijft het goed doen - nu werd Johan Philipsen het slachtoffer van zijn dadendrang. Resteert de strijd der beide Fredden / Freds - hoe zeg je dat. Fred Pronk overzag een vijandelijke paardzet in de opening en dat was wel aan Fred Visschers besteed. Onbedreigd en met secuur spel boekte hij zijn eerste overwinning. Hij maakte zo zijn woorden van twee weken waar: " Ik wil/ ga er in september nog wel 1 winnen. "

Hier de speeldata van de OSBO competitie dit seizoen: OSBO COMPETITIE 2015-2016

In zijn bijdrage "Je had zijn Dame kunnen slaan" geeft Henk haarfijn aan hoe een snelschaak avond verloopt. Ik beperk me daarom tot de cijfertjes en val maar gelijk met de deur in huis: Raymond van Gessel ( sv De Kameleon ) mag zich een jaar lang Gemeentelijk Schaakkampioen van De Oude IJsselstreek noemen. Veel moeite kostte hem dat niet. ( A walk in the park ) Soeverein won hij zijn 4 Rapid partijen - in de finale van Egon. Derde werd Bas, Frans Miltenburg en Mohammed Kahn ( beiden van sv Gendringen ) werden vierde en vijfde. Zesde werd Henk, zevende Han en Anton Aalders ( sv Gendringen ) sloot de rij in de hoofdgroep. In groep B werd veel strijd geleverd. Uiteindelijk won Herman verdiend de beker. Hij liet zijn clubgenoten Fred, Chris en Halbe achter zich. Het toernooi vond plaats in De Roode Leeuw in Terborg ( speellocatie van De Kameleon ). In de luwte van het toernooi speelden Gerhard en Ben een reguliere partij. Ben verloor, maar dat deerde hem totaal niet. Zijn seizoen is al geslaagd: Na ronde twee in de interne competitie koploper. Hoe mooi wil je het hebben ?? Zie diagram Het plan van Ben was om een aanval via de h - lijn op te zetten. Hij kwam er niet aan toe. Zwart geeft op, hij verliest de toren op a8.

Bovenstaande woorden werden me toegeworpen door de verbijsterde omstanders, ik had Egon zijn dame kunnen slaan. Was me niet opgevallen, maar ze hadden natuurlijk gelijk, omstanders zien het namelijk altijd beter, ikzelf ook. Vannacht werd ik wakker, badend in het zweet, hoe had ik dit kunnen missen? Dat begon ik me echt af te vragen, hoe kan je een partij lang allerlei finesses zien en dan op het moment supreme de meest eenvoudige en voor de hand liggende zet missen? Dit probleem moeten we vanuit een psychologische hoek benaderen, denk ik... Je verwachtingspatroon speelt hier een cruciale rol, je verwacht van een speler als Egon heel veel, maar niet dat hij zijn dame in laat staan, daar ben je dan ook niet op gespitst. Als je dan na een lange rij welgekozen zetten en met verfijnd positiespel, je tegenstander een pion weet af te pakken, vind je dat "logisch", maar het pardoes in laten staan van de dame, valt daar nog niet onder. Het zit nog niet in je software. Had ik daarna nog een partij gespeeld waarbij deze situatie zich zou voordoen, had ik het wel gezien (hoop ik toch?). Kortom de software update kwam voor mij net te laat, en ook voor Bas, hij had anders de finale gespeeld. Sorry Bas.

Een paar keer per seizoen verkassen we noodgedwongen naar een uithoek in het restaurant. Meestal geen probleem. Dit keer was het anders: Na ongeveer anderhalf uur trok een van de gasten de stoute schoenen aan, nestelde zich achter de al jaren niet meer gebruikte piano en meende de aanwezigen te moeten trakteren op enkele klassiekers uit de jaren 70. ( Met zang en muziek. ) Ik moet toegeven dat het best goed klonk. Op een avond waarop ik toch al weinig zag, was het voor mij dodelijk. Toen de pianist, die overigens niet Karremans heette, Hey Jude van The Beatles inzette, hoorde ik mijn tegenstander Han op de melodie van dat lied heel duidelijk de volgende tekst zingen: Hey Joost. Hey Joost, wat speel je slecht Geef toch op man En ga naar huis toe. Remember, ik hak je in de pan Doe niet zo dom maar leg je koning om Hey Joost, het is al laat Je staat verloren Geef dat toch toe Remember, ik ben je weer de baas Doe me een lol En geef nu toch op. Ik raakte hierdoor zo van slag dat ik snel remise aanbood. Ik wist trouwens niet dat Han zo mooi kon zingen. De avond kende ook een hoogtepunt. Johan Oppewal ( terug van lang weggeweest ) en Maarten Marneth ( nieuw ) speelden hun eerste interne wedstrijd en wonnen. Proficiat. Opmerkelijk was ook de vlotte overwinning van Raymond op Ron. Een moment van onachtzaamheid in de opening werd Ron fataal. Verder heb ik weinig gezien - volgende keer beter.