Vooraf aan de OSBO-wedstrijd van afgelopen dinsdag sprak ik kort met Zevenaarspeler Henk Hermsen. Het ging over de wedstrijd tegen Doetinchem 2 uit de vorige ronde. Henk was al vrij snel ( na een remise ) naar huis gegaan. Toen hij de volgende dag opbelde om te horen wat de uitslag was, kreeg hij te horen 5-1. Hij ging er helemaal van uit dat het in hun voordeel was ? toen hij naar huis ging leek het daar sterk op. Zijn woorden: "Voor ons?", werden gevolgd door de ontnuchterende opmerking:"Nee, voor hen!". ? De wedstrijd tegen ons zal soortgelijke gevoelens opgeleverd hebben. Het verschil met vorige keer was dat Hermsen nu ter plaatse kon volgen wat er allemaal misging voor zijn team. Egon en ik kwamen een kwartiertje voor het voorbij was met de voorspelling 2-4 voor Zevenaar. Het werd 3 ½ - 2 ½ ! Hoe kwam dat zo ?? Het begon niet goed voor ons. Tom werd aan bord 5 langzaam weggespeeld door eerder genoemde Henk Hermsen. Eerst een pion achter, toen twee. Geen eer te behalen dit keer. Nu ik dit typ, bedenk ik dat ik de eerste beslissing vergeten ben, maar die partij ging ook zo snel. Ron voelde zich niet helemaal 100 % ( lichamelijk dit keer, grapje ) en was blij met remise. In de eindstand had hij twee paarden en een loper tegen twee lopers en een paard ( plus wederzijdse pionnen ). Beide spelers waren het er over eens dat zwart ( Zevenaar ) iets beter stond. Vervolgens was Egon blij dat hij na een onnauwkeurigheid de veilige remisehaven bereikte. Han was fantastisch aan zijn partij begonnen en met een kwaliteit voor leek hij zijn opponent te overspelen. LEEK, want hij trapte in het enige probleem dat hij met zijn stelling kende. Namelijk een paardvork op toren en Koning. En toen stond hij dus een paard achter. Het begin van onze ondergang was de algehele mening in de speelzaal. Henk zorgde, al de hele avond, voor een goed gevoel bij zijn teamgenoten. Hij speelde geconcentreerd en met prachtige, de stelling versterkende zetten. Toen hij uiteindelijk na een Dame-offer dat 1 zet duurde middels een paardvork een paard won, vond zijn tegenstander het wel genoeg. De stand was nu 2-2 en Raymond en Han speelden nog. ( 2-4 ???? Nee, dus ) Eerst won Han het paard weer terug ( vraag me niet hoe ) en deelde het punt, vervolgens gebeurde er een wonder aan het bord van Raymond. We hadden hem de hele avond nog niet gehoord of gezien. Dat kon ook niet, want hij had het heel zwaar. Hij speelde tegen V. Pelgrom met een rating van bijna 2000. Langzaam leek hij van het bord gedrukt te worden. Tot het moment dat hij de dame van zijn tegenstander aanviel en die dat ook met die van Raymond deed. (Herman zou hier zeggen: Laat eens een diagram zien !) Zeer terecht, maar ik heb hem niet. Onze spelers zijn te bescheiden om hun partijen aan de openbaarheid prijs te geven !? Hoe dan ook Raymond sloeg een vijandelijke toren met zijn dame en vervolgens gaf zwart op. Of dat terecht ( te vroeg ) was, daarover verschilden de meningen. Zie www.osbo.nl voor verdere gegevens.    

  “Ein Fazit der vergangenen Woche “.  (  Waarom in het Duits ??  Nou, omdat ik in de Gelderlander las dat Duits weer sexy is !! ) **  Zo mooi als de Duitsers kan ik het niet zeggen, maar ik ga toch proberen de afgelopen week samen te vatten:   Het begon op dinsdag. De dag waarop Bas heel knap een aanval van clubkampioen Raymond op zijn koppositie in de interne competitie afsloeg. Een lopereindspel ( ongelijke lopers neem ik aan ) met een pion voorsprong was door Raymond niet te winnen. Sinds Bas teruggegaan is naar 1 uur bedenktijd ( bij 2 uur kwam hij altijd in tijdnood ?! )  is hij niet te houden. Donderdag volgde een bezoek aan de OSBO – vergadering in Ugchelen. Samen met Ron en Kees Nederkoorn ( voorzitter van sv Doetinchem )  trotseerde ik regen en wind om het plaatsje met de exotische naam te bereiken. De vergadering zelf ( afgeladen volle zaal )  had weinig exotisch te bieden. Je kunt me vragen waarom niet. Het oude 1 – mans bestuur werd opgevolgd door het nieuwe dat is samengesteld uit een 5-tal mannen met “hart voor de schaaksport “ . Ze zijn benaderd om een bestuursfunctie op zich te nemen en hebben dat gedaan. HULDE hiervoor !   Het eind van de week had veel te bieden. Tik bij Google:” Fide / worldchampionships / chess / 2013 “ in en je komt in de wondere wereld van het WK – schaak in Chennai / India ( De geboorteplaats van de Tijger van Madras = Anand. ) Je kunt hier live getuige zijn van zijn partijen tegen de Mozart van het schaken = Carlsen. Een mooie, informatieve site. In het weekend begonnen de partijen om 10.30 uur ( ik neem aan door de week ook – weet ik echter niet zeker ).   De apotheose van de week vormde het afscheid van Tinus. Niet een afscheid van De Kameleon, maar het afscheid van zijn ETU – gemeente ( Etten, Terborg en Ulft ) Dominee Tinus gaat naar Ruurlo en iedereen treurde erover ( niet alleen de schaakclub ). Ik ben niet Kerks, maar ik vond het een waardig afscheid in een ongedwongen sfeer. Tinus(nogmaals )  veel plezier in je nieuwe werkomgeving.   Al surfend over het web, vond ik bij:  Sport.be / klik in de balk op sport een 2 – tal video ’s van de jonge Carlsen. De moeite waard om te bekijken. Het eerste fragment was een gedeelte uit de documentaire:  Prince of chess.  ( Ga ik zeker bekijken. )   P.S.:  Madras is de oude naam voor Chennai.

Eerste bondswedstrijd levert gelijkspel op. Ulft: Tegen Gendringen spelen in het DRU – complex heeft “wel wat “. De aankomst is zelfs in het donker indrukwekkend. In de verte doemen de oude fabrieksgebouwen op. Een terrein waarop mijn broer jarenlang gewerkt heeft. Hij was niet de enige. In de hoogtijdagen werkten hier meer dan 1.000 mensen. Waar zijn die allemaal gebleven toen de DRU zijn poorten sloot ?? Maar op deze avond komen we om onze eerste seizoenszege te behalen. Je moet immers altijd optimistisch blijven. Ron voor Raymond – daarmee blijft het zestal op sterkte. Wel jammer dat Henk niet mee kan doen, maar daar hebben we ons geheime wapen Johan voor om dat op te vangen. Bij binnenkomst eerst even op de menukaart van het restaurant kijken ( daar krijg ik schaakhonger van ) en vervolgens de trap op naar de Broodtrommel. Zoals altijd is de ontvangst allerhartelijkst. Geen wonder als je elkaar al meer dan 30 jaar kent. Gelukkig is ook Anton Aalders weer van de partij. Hij heeft een staaroperatie achter de rug, maar dat betekent niet dat hij het niet meer scherp ziet ( juist wel natuurlijk ). Vrij snel komt hij remise overeen met Han Bruggink. Han heeft weliswaar een aanval met een pion op de 7e rij, maar kan geen opening ontdekken in de verdediging van Anton. Dit halve punt blijft lange tijd ons enige wapenfeit . Eerst gaat Egon ten onder. Ik had al zo ’n bruin vermoeden, dat het niet goed met hem zou aflopen. Al voor de partij kwam hij ( keurig weliswaar ) vragen of hij een keer wat anders mocht proberen. Gecombineerd met de mededeling, vorige week, dat hij tegen Paul van Aken altijd moeilijkheden heeft, deed dit het ergste vermoeden. En jawel. Egon komt met de Hollandse verdediging op de proppen. Hoe dat fataal afliep kan ik niet vermelden – te druk om mijn eigen hachie te redden. Vervolgens moet ook Johan de Koning omleggen. Aanvankelijk staat hij beter, maar “een foute zet “ ( Johan ) leidt uiteindelijk tot mat. Ook hier ontbreekt nadere informatie. Ik roep derhalve beide zwartspelers ( mag dat nog van de VN ? ) op om hun bevindingen aan ons openbaar te maken. Aan bord 1 doet Ron wat hij doen moet: winnen. Opponent Frans Miltenburg stribbelt weliswaar flink tegen, maar als ik hem “daar is niets meer tegen te doen “ , is het duidelijk dat Ron zijn eerste OSBO – partij bij ons positief heeft afgesloten. Nog steeds 100% - ga zo door Ron. ( Ongetwijfeld voegt Ron nadere informatie toe. Wat te denken van een diagram ? Joost speelt ( zoals bijna elk seizoen ) tegen Mohammed Khan. En ook dit keer wordt het een onorthodoxe partij. Of, zoals sommigen plegen te zeggen: een partij waar geen touw aan vast te knopen is. Klopt ! Steevast kon ik tegen Mohammed prima te staan – raak dan de draad kwijt – en moet voor remise vechten. Dit scenario volgden we ook dit keer. Het enige nieuwe was, dat ik precies wist waar het misging. Ik opende de stelling, waardoor de zieltogende zwarte ( mag ik dat zo opschrijven ? Ja, dat mag ik zo opschrijven ! ) stukken weer actief werden. Uiteindelijk kreeg ik een remise-aanbod dat ik dankbaar aanvaardde. Resteerde de partij van Tom. Wat ik gezien heb is: Een clubgenoot die 100 % geconcentreerd was en met elke zet de druk op de stelling van Gert Weijkamp opvoerde. Dat mondde uit in mat. Ook hier moet Tom maar aangeven hoe dat ging. Op naar wedstrijd twee: Als ik goed heb thuis tegen Zevenaar 2.