’s Ochtends lange rokade (3x0), ’s middags bingo. Dat is de kortst mogelijke samenvatting van mijn avontuur op het rapid toernooi in Lichtenvoorde, op zaterdag 28 januari. Tsja, waar te beginnen in een verslag over zo’n dag. Eerst locatie en organisatie dan maar. Hulde natuurlijk voor De Rokade, dat ze dit leuke evenement weer organiseerden. En wat een prijzen! Voor iedereen iets leuks, en dan nog bleven er flessen wijn staan. De organisatorische probleempjes in het ochtendprogramma (computer deed het niet of zoiets) konden we daardoor snel vergeten. Wel is het een beetje vreemd dat om onduidelijke redenen gekozen is om 6 in plaats van 7 rondes te spelen. ‘Zijn we mooi om half vier thuis’, verklaarde de voorzitter. Alsof we naar Lichtenvoorde komen om snel weer thuis te zijn. Juist niet! Je wilt er juist een keer lekker even uit. Lekker als jongelui onder mekaar een dagje achter het schaakbord hangen. Kan niet lang genoeg duren. Dan de zaal. Het Zwaantje heeft natuurlijk naam en faam, maar oh jongens wat een primitief gedoe met de catering: gepruts met bonnetjes en vooral: lang wachten. Tijd voor een beetje modernisering. Genoeg geklaagd. Het schaken was als vanouds: rete-spannend. Ik begon met een totaal maffe partij tegen de uiteindelijke nummer 3, die ik niet eens kansloos verloor. Het gaat te ver om elke partij te analyseren – sowieso lastig omdat noteren niet nodig is bij rapid. Maar een paar opvallende zaken moeten toch wel genoemd. Ten eerste Joost P. die boven zichzelf uitstijgt en lang aan kop gaat van de Kameleon delegatie. Dan Han B. die zich van zijn gebruikelijke onverslaanbare kant toont en leuk meedoet in de middenmoot van het klassement. En ere wie ere toekomt, ‘onze’ Maarten M. die lang meedingt naar een plekje in de top-drie. Maar dan. De Oh Oh’s zal ik ze maar noemen. Henk O. en Johan O. Na voor allebei een totaal verloren ochtend bungelden we onderaan de lijst en zaten we aan bord 20 en 21 te spelen. De borden waar niet eens meer een digitale klok voor beschikbaar was. Gelukkig lukte het om in het middagdeel toch wat puntjes te verzamelen, waarna het hoogtepunt van de dag in de laatste partij zat: O. tegen O. Met O. op wit. Henk houdt niet van de makkelijke weg en koos voor de Hollandse verdediging. Toevallig had ik daar net die ochtend zelf al klop mee gekregen. Hetzelfde overkwam nu dhr Oosterink. Hij speelde dapper de f5, na enige tijd zelfs gevolgd door g6, wat een paar levensgrote risico’s met zich meebrengt zoals iedereen weet die wel eens Hollands speelt. En jawel, daar kwamen de witte paarden, eentje over rechts en even later eentje over links. Dit leidde tot gevoelig materiaalverlies waarna het voor wit een kwestie werd van geduldig in de hoek drijven en afmaken. Zo kreeg voor ondergetekende de dag toch nog een happy end. Met 2,5 uit 6 (zelfde als Joost en Han) weliswaar blijven steken in het rechter rijtje maar veel belangrijker: eindelijk eens gewonnen van de backyardprofessor.

Gisteravond speelde ik in ronde 12 tegen Fred Pronk en kwam door een nonchalante zet al snel in de problemen. Fred speelde goede zetten en had bij de onderstaande stelling nog meer voordeel kunnen halen dan die ene pion die hij al had. Hij speelde Pe3 omdat hij na Pxf6 en Dxf6 vreesde voor Dxf2. Maar wit kan gewoon rokeren. Beter was slaan op F7. Zie stelling: En na Lh6+ kunnen de stukken de doos in. In het verloop van de partij maakt Fred een beslissende fout (hij werd afgeleid door opruimende en vertrekkende spelers) en ging alsnog onderuit. Had hij niet verdiend. Henk oosterink

Ik moest er niet veel van hebben, schaken op internet. Ik zie liever een tegenstander recht in de ogen. Mooi om te zien hoe iemand zit te lijden (als je het al niet zelf doet). Kronkelen als een paling noemde mijn grote voorbeeld Bobby Fischer het. Ik ben bijna net zo gek als Fischer, maar hij schaakte toch iets beter. Maar het schaakvirus kruipt waar het niet kan gaan en dus ben ik toch op Chess.com beland. Ik begon met 10 minuten partijtjes, maar dat duurde me al gauw te lang en dus ging het via 5 naar 3 en uiteindelijk naar 2 minuten (plus 1 seconde per zet). Dat schiet lekker op, tak tak tak weer een partij klaar. Met wit speel ik altijd koningsgambiet, ook als het helemaal niet kan. Dat scheelt veel nadenktijd en de resultaten zijn vaak prima. Ik scoor met wit rond de 70%. met zwart speel ik alles wat los en vast zit, improvisatie pur sang. De score ligt daar ook wel wat lager. Maar het gaat niet om de punten maar om de lol en die is vaak enorm. Ik heb hieronder een willekeurig potje gezet, het zit vol met foutjes, maar dat maakt het juist zo leuk. In 10 zetten door 2 paarden mat gezet worden, komt niet alle dag voor. Ik zou een ieder aanraden om er eens een kijkje te nemen.

Onze vereniging bestaat 20 jaar. Dat zullen we niet ongemerkt voor de leden voorbij laten gaan. De eerste activiteit is gisteren geweest. Met 2 volle auto's zijn we naar Wijk aan Zee gereden om de kunst af te kijken van de wereldtoppers. Nou ja afkijken, meer ontdekken dat we niet veel van het spel begrijpen. Na een rit van bijna 2 uren waren we op de plek van bestemming. Eerste meevaller: parkeren is geen probleem. Zoals afgesproken hadden we de gezamenlijke lunch in de kantine van de Moriaan. Daarna ging ieder zijns weegs. Natuurlijk zagen we elkaar bij de opening in de Moriaan van ronde 7. Fotootje maken van één van de sterren op het podium. Tenminste dat probeerden we, want er waren wel veel mensen met een badge die op het podium in de weg liepen. Maar goed, we hebben ze in levende lijve gezien.We hebben ons allemaal goed kunnen vermaken. Meekijken in de Moriaan; naar het nabij gelegen Heliomare voor de tekst en uitleg van Hans Böhm en Ivan Sololov ; zelf een potje schuiven in de kantine (Kevin was daar niet weg te slaan); een boekje scoren bij één van de winkeltjes en eventueel nog even langs het strand. Dat laatste was wel een goed idee, want zowel in Heliomare als in de Moriaan was het warm. Erg warm. En druk. Op schaakgebied was er genoeg te zien. Veel schakers vinden de sport blijkbaar ook een sport om naar te kijken. En dat zijn niet allen de mensen op leeftijd hoor. Ik zag veel vaders en enkele moeders met kinderen. Het schaken leeft! Het leuke van dit toernooi met de beste schakers van de wereld is dat er geen zware beveiliging nodig is. Bij de borden is het natuurlijk wel goed afgeschermd maar verder is er weinig nodig. Er is een ongedwongen sfeer. De grootmeesters spelers voelen zich genoeg op hun gemak en lopen 'los rond'. Ik heb Wesley So en Anish Giri tussen de toeschouwers gezien. Hier en daar gaven zij een handtekening. That's it.  Heel wat anders als bijvoorbeeld Ronaldo tussen de fans komt. Dan lopen er hordes beveiligers mee en stormen de fans zich op de voetbalspeler. Naast de hoofdrolspelers zag ik ook Loek van Wely. Hij deed deze keer niet mee. In de zaal bij Hans Böhm meende Henk dat hij Ton Sijbrands zag. Gewoon tussen alle andere toeschouwers. Dat klopte. Wat velen niet weten is dat de oud-wereldkampioen dammen ook een (prima) schaker is. Hans Böhm noemde hem even. Vond ik mooi. Dat verdient een voormalige wereldkampioen. Het was een hele aardige belevenis vandaag. Ik denk dat iedereen naar zijn zin heeft gehad. Misschien moet dit een traditie worden.  

Helaas, de uitslag is duidelijk, maar geflatteerd: we verloren met 4 -2. Lochem is een op papier een leuke tegenstander als we op volle sterkte aantreden. Met wat invallers zou het een zware kluif worden dacht ik. Vooraf was mijn inschatting dat de punten bij de laagste borden zou worden behaald. We gaan het zien...... Het begon goed met winst voor Johan (bord 3). Zijn tegenstander had een opening gezien waarin ook ergens een torenoffer zat. Dat lukte, de toren werd inderdaad geofferd, maar hoe het verder ging was blijkbaar niet helemaal duidelijk. Dus Johan had een toren meer en had geen moeite meer om het volle punt binnen te halen. 0-1. Fred, op bord 6, zat al vrij snel met een pion minder en een niet zo'n hele fraaie stelling. Hij bleef eigenlijk achter de feiten aanlopen en moest nog een pion inleveren. Hij kon het niet meer bolwerken en ging onderuit. Eigenlijk geen kansen gekregen van zijn tegenstander. 1-1 Anders was het bij Halbe op bord 5, die voor het eerst met het eerste team meeging. De opening was onduidelijk en hij kwam beter te staan. Allerlei dreigingen richting de zwarte koning. Dat komt wel goed dachten we. Bas op bord 4 had een iets betere stelling. Vooral de pionnenstructuur baarde zijn tegenstander zorgen. Voor ons remise of meer was mijn inschatting Met de verwachting dat er genoeg te halen viel, dacht ik er aan bord 1 goed aan te doen om in een min of meer gelijke stelling remise aan te bieden. Dat werd vrijwel onmiddellijk geaccepteerd. Han op bord 2 deed hetzelfde. Als ik het goed zag, stond daar nog veel meer op het bord. Maar goed, zo halen we ook puntjes aan de hogere borden. Tussenstand: 2-2. Het ziet er goed uit. Eerste tegenvaller: Halbe verslikte zich en gaf een stuk weg. Dat was teveel van het goede en het is 3-2. Tja, dan is er maar 1 opdracht voor Bas: winnen! Dat moet kunnen, want hij staat nog steeds een stukje beter. Bas kon de juiste zetten niet vinden en zijn tegenstander kon al wat speldenprikjes uitdelen. Bas trapte daar niet in, hoewel er misschien betere verdedigingen mogelijk waren. Begrijpelijk, want de klokken geven steeds minder tijd aan. Dan komt het moment dat Bas zijn kans ziet en gaat voorwaarts met de pionnen. Dat bleek inderdaad winnend, maar niet voor Bas... Er zat een gaatje in en zijn tegenstander maakte daar goed gebruik van. Bas heeft voor het team gevochten. Een echte teamplayer. Dat het niet is gelukt is jammer.