Waar een nederlaag al niet goed voor kan zijn…

Mijn tegenstander van gisteravond, kees jansen, was eigenlijk een grote onbekende voor me. Nooit tegen gespeeld en eigenlijk ook nooit mee gesproken. Omgekeerd geldt hetzelfde trouwens…. Uiteraard wist ik dat hij lid was en het leek me een aardige vent, maar zoals gezegd verder een grote onbekende, Als ze me hadden verteld dat hij huisschilder was of groenteboer in ruste, had ik het direct geloofd. Maar dat is hij dus niet. Zijn kracht als schaker kon ik ook niet goed inschatten. We spelen een leuke partij en met een pion voor, ging ik vol goede moed op zoek naar meer. Dat kreeg ik ook, ik kreeg zelfs meer dan ik verwachtte. Ik pikte nog een pionnetje mee en zag plots een toren geofferd worden. Die kon ik toch zo pakken, dacht ik. Ja, er stonden een dame en loper op mijn koning gericht, maar ik ben vrij zorgeloos als het om de veiligheid van mijn koning gaat. Ik vind eigenlijk dat hij zichzelf maar moet redden. Na de toren geslagen te hebben, viel plots het doek. Dxg6+ en ondekbaar mat. Ik liet me uiteraard ook maar even mat zetten, die eer moet je je tegenstander gunnen. De ramptoeristen stroomden van alle kanten toe en genoten van het spektakel. Bas meende nog even “iets” gezien te hebben, maar dat bleek een illusie te zijn. Gelukkig maar. We hebben daarna uiteraard even geanalyseerd en gebabbeld en wat bleek? Kees blijkt beeldhouwer te zijn. Zijn beelden staan overal in Nederland en omstreken. Onder andere de zeug met biggen in Den Bosch. Zoek het eens op via google, zou ik zeggen. Had ik geweten dat hij beeldhouwer was, had ik wel donders uitgekeken. Beeldhouwers zijn niet alleen creatief, maar ook goed in het betere hakwerk. Dat ondervond ik tot mijn schade en schande. Anderzijds weet ik nu ook wie Kees Jansen is, dat is dan de winst van gisteravond. Henk Oosterink