Valse start voor het eerste team.

Allereerst nogmaals een woord van dank aan sv Doetinchem voor het beschikbaar stellen van hun speelruimte. Een mooie, ruime, rustige locatie. Een overwinning leverde deze "uit " wedstrijd ons niet op. Om elf uur hadden we met 1 1/2  -  4 1/2  op onze broek gekregen. Hoe kwam dat zo .................. Op bord 5 beleefde Bas een dramatische avond. Na de zettenreeks:  1)  e4 ; e5   2)  Pf3 ; Pc6   3) c3  ;  h6   4) Lc4  ;  Pa5  werd hij volledig verrast door de zet  5) L x f7 +  ;  ...........   Bas pakte de loper, maar kwam na de zetten  6)  Pxe5 +  ;  Kf6   7) d4  ;  Pe7  8)  Df3 + ; Ke6  9)  d5 +  ;  ..............   nooit meer in de partij. Voor hem toch nog 1 voordeel. Hij had ruim de tijd om met zijn tegenstander te analyseren. Johan begon prima aan zijn partij. Hij leek zijn 1700 +  status waar te maken. Helaas liep het anders. Hij stond toe dat een vijandelijke pion hel en verdoemenis in zijn stelling kon zaaien met als dieptepunt een pion vork op Koning ( schaak )  en toren. Weg toren / weg punt. Even later kon hij zich bij Bas voegen voor de analyse. Han speelde remise en dat was zeer verdiend. In een ietwat vastgeschoven stelling was het lastig initiatief te nemen. Beide spelers vonden dat ook met als resultaat een logische puntendeling. Met een ruime achterstand op het scorebord was het aan de 3 topborden om de avond nog te redden. Harry kwam aanvankelijk een heel eind. Hij oefende zware druk uit op het vijandelijke veld f2. De Twellonaar kwam echter met een prima paardzet, waarbij hij zowel de dame als een loper van Harry aanviel. De dame van Harry moest nu twee dingen tegelijk doen: de loper verdedigen en schaakmat op veld d8 voorkomen. Onmogelijk en dus moest hij zijn loper voor een pion geven. Wat toen volgde was zenuwslopend. Uiterst secuur verdedigend wist Harry een matdreiging in de stelling te brengen. Zijn opponent raakte hiervan, met nog slechts 1 minuut en 58 seconden op de klok, zo van zijn apropos dat hij remise aanbood. Harry hoefde niet lang na te denken om dat te accepteren. Egon trof ook een "offerende speler " tegenover zich. Het offer spleet de Koningstelling van onze voorzitter. Na een goede torenzet dacht ik ( de schrijver dezes ) dat het gevaar weg was en dat het offer te optimistisch was. Egon dacht dat denk ik ook, want hij plaatste een remiseaanbod. De Twello - speler toonde vervolgens aan dat hij het terecht afsloeg. Na enkele flitsende zetten met dame en loper stond Egon mat. Hij had er niets tegen kunnen doen. De partij van Raymond bleef steeds tussen de remisemarges. Even leek een geïsoleerde centrumpion problemen op te leveren. Nee dus. Raymond had knap gezien dat het verlies van deze pion gecompenseerd werd door de winst van een vijandelijke pion. Een hoogstaande partij met een juiste uitslag. In november een nieuwe kans tegen en in Groenlo.