Tea for two

Afgelopen dinsdag mocht ik het opnemen tegen niemand minder dan clubicoon Joost Pöpping, altijd een waar genoegen. Joost staat bekend om zijn aanvallende en ondernemende spelstijl. Het koningsgambiet was altijd zijn meest geliefde opening. Je zou hem ook wel Mister Koningsgambiet kunnen noemen. Hoe groot was dan ook mijn verbazing toen hij in onze partij met het degelijke en eigenlijk oersaaie c4 opende, de Engelse opening. Joost had het een beetje koud, sjaaltje om de nek, misschien lag daar de oorzaak? Ouderdom? Nu is voor mij de interne competitie dit jaar een beetje bijzaak, ik richt mijn pijlen wederom op de beker en de externe competitie (rating!). Dat ging bijna mis, omdat ik de vorige bekerronde verhinderd was. Maar door een Goddelijke ingreep, bleven mijn kansen daar intact. Maar dat wil niet zeggen dat ik zonder ambities aan de partij begon, zeker niet! Nu, onze partij was alles behalve saai. De offers (schijnoffer) vlogen je om de oren, of het goed was, daar malen we niet om. De halve partij moest ik rekening houden met Lxb7+, zaak was het om de Dame uit de vuurlinie van de torens te houden. Net op het moment dat ik dacht dat de zaak beklonken was, liep ik toch in de val…. Stom stom stom, maar ere wie ere toekomt, Joost is een (oude) sluwe vos, met of zonder sjaaltje om de nek. Je moet hem zeker niet onderschatten!