Kortom, het wordt nooit meer wat...

Als je gaat voetballen of judoen of zwemmen, krijg je les van een trainer. Vaak ook nog goed opgeleide trainers. Je wordt een of meerdere keren per week op conditioneel of technisch gebied onder handen genomen. Dat vindt men bij die sporten de normaalste zaak van de wereld, echter niet bij een schaakclub. Daar gaat men ervan uit dat de leden alles al weten of dat ze zelfstudie gaan volgen om hun nivo wat op te krikken. Helaas gebeurt dat maar in een enkel geval.Ook ik heb mijzelf wijs gemaakt dat ik met behulp van wat boeken mijn schaakkracht wel kon laten toenemen. En dat idee had ik ook, dat ik beter werd en er meer sjoege van had. Maar een blik op mijn rating van de laatste 15 jaar leert me wel beter. Ik zit nog steeds rond de 1600 en het wordt maar niet beter. Ik ben daarom genezen van het idee om "beter te willen worden", al die goed bedoelde boeken met hun "leerzame methoden en tips", ik moet er niets meer van hebben. Allemaal weggegooid geld. Stop er maar mee. Stop ook maar met die openingenboeken met al die geinige varianten die nooit op het bord komen, omdat de tegenstanders weigeren mee te werken. Laat die eindspelboeken ook maar liggen, want voor een eindspel heb je met 2 uur bedenktijd toch al geen tijd, dus dat slaan we ook maar gewoon over. Ga er maar van uit dat het nooit meer wat wordt met je schaken. Als je er nu niks van kunt, zal dat in de toekomst ook niet beter worden. Wat houd je dan nog over? Stoppen met schaken? Is een idee waar ik ook al mee speelde. Het bord en de boeken heb ik thuis al een half jaar niet meer aangeraakt en ik moet zeggen dat ik weinig afkickverschijnselen heb. Dat is enerzijds wel zorgelijk, omdat ik lange tijd veel plezier aan het schaken heb beleefd, anderzijds biedt het tijd en ruimte voor iets anders. Dat is bij mij nu de fotografie geworden, een hobby waarbij ik het idee heb wel beter te kunnen worden. Dat komt ook door de vele behulpzame medehobbyïsten. Dat mis ik in de schaakwereld eigenlijk wel, proberen om samen iets te leren, maar goed die hoop heb ik laten varen. Ik ga nog wel door met het schaken, af en toe, want door mijn ploegendienst ben ik amper in staat om te spelen. Dat is ook al zo'n ergernis: werk je in ploegendienst ben je kansloos in de beker (als je niet komt, ben je meteen uitgeschakeld). Voor de onderlinge competitie doe je met maximaal 50/60% gespeelde partijen ook al nooit mee. En spelen in de Osbo is ook al een crime, want voor 1 uur ben je niet thuis en 's morgens gaat de wekker al om 4 uur 30. Wat rest er dan nog? De Kameleon is een gezellige club waar je op echte houten borden kan spelen, met echte houten stukken, dat is tenminste nog iets.Laat ik me daar dan maar aan vast houden.