Donderdag 21 februari speelde het eerste team van de Kameleon tegen ASV-5. Dit in het kader van de SOS competitie, een betere naam had men deze competitie niet kunnen geven, want het water staat ons tot aan de lippen. Maar er was hoop op beterschap, Joost zag tekenen van herstel, althans dat probeerde hij ons wijs te maken. Zonder Raymond en Harry, maar met een op het oog redelijk sterk team trokken we naar Arnhem. Daar ging het gebeuren.
In de benauwde ruimte was het nog maar net begonnen of Han slaakte een kreet van ontzetting, hij gaf pardoes een stuk weg. Dat gebeurt altijd pardoes, het is maar dat u het weet. Dat begint weer goed, dacht uw scribent. Kopje erbij houden en stug door schaken was het devies. Hermann was de 2e die snel klaar was, hij won echter, dat was even schrikken. Zou het dan misschien toch kunnen? Hij had het thuis op het bord gehad, hoorde ik iemand zeggen. Iets met een offer op h-7 meende ik, maar ik heb er helaas niets van gezien.
Joost kreeg een offer op h-7 tegen zich, hij had maar 1 goede zet, Kg8. Maar hij dacht er lang over na, hij gaat toch geen gekke dingen doen? Maar, nee alles ging goed. Hij leek zich los te kunnen worstelen. Paul kwam in de problemen zag zich mat gaan met loper en Paard, en daar baalde hij behoorlijk van. Tom was het volgende slachtoffer van dienst, met zwart spelend, kwam hij er niet lekker uit en moest ook opgeven.
Joost nam het initiatief over en gaf met een paar rake zetten zijn tegenstander de genadeklap. Eindelijk weer winst voor hem na enkele nederlagen, hij begon al een beetje aan zichzelf te twijfelen. Johan stond onder een flinke druk. “Als ik onder die druk vandaan kom, ja dan...” Maar hij kwam er niet onder vandaan en ging mat. Alweer de vijfde nederlaag op rij voor Johan, na het glorieuze vorige seizoen een hard gelag. Stand 4-2 achter en nog 2 partijen te gaan.
Ondergetekende had die middag, ter voorbereiding, even een paar You Tube videootjes bekeken, en toen besloten om maar een van die openingen te gaan spelen. Na zwarts 6 .., Df6 had ik direct al op voordeel kunnen komen, maar ik kon de stelling niet goed beoordelen en speelde een mindere zet. Echter mijn tegenstander deed er niet zoveel mee. Hij gaf later een kwaliteit weg, ik kon de d-lijn overnemen en een mat-aanval opzetten, deze sloeg direct door.
Aan de Egon de eervolle taak om het punt binnen te halen. Hij was gelukkig in tijdnood dus dat zat wel goed, geconcentreerd zoals alleen hij dat kan, werd stukje bij beetje het punt binnen gehengeld. Han kreeg nog onderuit de zak, omdat hij teveel lawaai maakte, wat helemaal niet het geval was. Maar goed, we hebben eindelijk een fatsoenlijke wedstrijd gespeeld, We kunnen het nog.