Zijn bijdrage aan het verenigingsleven is groot geweest. Onder andere bij voetbalvereniging De Graafschap, maar ook bij Regina en De Kameleon heeft hij zich bovengemiddeld ingezet.
Voorzitter bij Regina, secretaris en wedstrijdleider bij de Kameleon. Voor zijn inzet is hij beloond met de titel erelid van s.v. De Kameleon.
Als wedstrijdleider lukte het hem om een stempel te drukken op de lotingen van de beker. Je wist dat hij wat stuurde in de loting. We lieten het toe. Het was immers niet in eigen belang, maar liefde voor de club.
Hans was ook een grote regelaar op de achtergrond. Oliebollen? Hans zorgde ervoor en kreeg ze voor een prikkie. Dat lukt ook met de bekers die aan het eind van het seizoen werden uitgereikt. “Daar zorg ik wel voor” zei Hans en op de dag van uitreiking was alles er ook, inclusief de gegraveerde plaatjes. Was Hans dan altijd zo vrolijk? Nee. Als je tegen hem schaakt , dan wil hij wel eens mopperen. Pas dan maar op en zet je schrap! Hoe meer hij klaagt, hoe dichter hij bij de overwinning is. Met een loperpaar kon hij goed uit de voeten. Velen hebben dat gemerkt. Al met al, als Hans op de club was, dan merkte je dat. Een kwinkslag hier en daar, een kort praatje of anekdote, altijd aanwezig op een bescheiden manier. Hij hoeft niet op het podium. Dat je de oliebollen lekker vond, of dat de loting weer ideaal was voor mooie partijen en veel meer van die kleine onopvallende dingen waarvan wij plezier hadden. Dáár genoot hij van. Kritiek had hij nooit. Hoewel…. Via zijn alter ego kregen we ervan langs. Jullie weten dat wel: Bennad van den Stikken Dre’j. Op een milde manier kon hij zaken aan de kaak stellen. Met een glimlach en een serieuze ondertoon. Het doel: goed voor onze vereniging. Vorig seizoen hebben we Hans wat minder gezien. Hij was thuis nodig. Begrijpen we, vanzelfsprekend. Dit seizoen pakte hij de draad weer op. Minder fanatiek, weer volop genietend. Een echte liefhebber. En nu, voor ons zo plotseling, is hij er niet meer. Bedankt fijne vent. Wij wensen Hans eeuwig schaak!