Hollands verliest, toch nog happy end in Lichtenvoorde

’s Ochtends lange rokade (3x0), ’s middags bingo. Dat is de kortst mogelijke samenvatting van mijn avontuur op het rapid toernooi in Lichtenvoorde, op zaterdag 28 januari. Tsja, waar te beginnen in een verslag over zo’n dag. Eerst locatie en organisatie dan maar. Hulde natuurlijk voor De Rokade, dat ze dit leuke evenement weer organiseerden. En wat een prijzen! Voor iedereen iets leuks, en dan nog bleven er flessen wijn staan. De organisatorische probleempjes in het ochtendprogramma (computer deed het niet of zoiets) konden we daardoor snel vergeten. Wel is het een beetje vreemd dat om onduidelijke redenen gekozen is om 6 in plaats van 7 rondes te spelen. ‘Zijn we mooi om half vier thuis’, verklaarde de voorzitter. Alsof we naar Lichtenvoorde komen om snel weer thuis te zijn. Juist niet! Je wilt er juist een keer lekker even uit. Lekker als jongelui onder mekaar een dagje achter het schaakbord hangen. Kan niet lang genoeg duren. Dan de zaal. Het Zwaantje heeft natuurlijk naam en faam, maar oh jongens wat een primitief gedoe met de catering: gepruts met bonnetjes en vooral: lang wachten. Tijd voor een beetje modernisering. Genoeg geklaagd. Het schaken was als vanouds: rete-spannend. Ik begon met een totaal maffe partij tegen de uiteindelijke nummer 3, die ik niet eens kansloos verloor. Het gaat te ver om elke partij te analyseren – sowieso lastig omdat noteren niet nodig is bij rapid. Maar een paar opvallende zaken moeten toch wel genoemd. Ten eerste Joost P. die boven zichzelf uitstijgt en lang aan kop gaat van de Kameleon delegatie. Dan Han B. die zich van zijn gebruikelijke onverslaanbare kant toont en leuk meedoet in de middenmoot van het klassement. En ere wie ere toekomt, ‘onze’ Maarten M. die lang meedingt naar een plekje in de top-drie. Maar dan. De Oh Oh’s zal ik ze maar noemen. Henk O. en Johan O. Na voor allebei een totaal verloren ochtend bungelden we onderaan de lijst en zaten we aan bord 20 en 21 te spelen. De borden waar niet eens meer een digitale klok voor beschikbaar was. Gelukkig lukte het om in het middagdeel toch wat puntjes te verzamelen, waarna het hoogtepunt van de dag in de laatste partij zat: O. tegen O. Met O. op wit. Henk houdt niet van de makkelijke weg en koos voor de Hollandse verdediging. Toevallig had ik daar net die ochtend zelf al klop mee gekregen. Hetzelfde overkwam nu dhr Oosterink. Hij speelde dapper de f5, na enige tijd zelfs gevolgd door g6, wat een paar levensgrote risico’s met zich meebrengt zoals iedereen weet die wel eens Hollands speelt. En jawel, daar kwamen de witte paarden, eentje over rechts en even later eentje over links. Dit leidde tot gevoelig materiaalverlies waarna het voor wit een kwestie werd van geduldig in de hoek drijven en afmaken. Zo kreeg voor ondergetekende de dag toch nog een happy end. Met 2,5 uit 6 (zelfde als Joost en Han) weliswaar blijven steken in het rechter rijtje maar veel belangrijker: eindelijk eens gewonnen van de backyardprofessor.