Hey Jude

Een paar keer per seizoen verkassen we noodgedwongen naar een uithoek in het restaurant. Meestal geen probleem. Dit keer was het anders: Na ongeveer anderhalf uur trok een van de gasten de stoute schoenen aan, nestelde zich achter de al jaren niet meer gebruikte piano en meende de aanwezigen te moeten trakteren op enkele klassiekers uit de jaren 70. ( Met zang en muziek. ) Ik moet toegeven dat het best goed klonk. Op een avond waarop ik toch al weinig zag, was het voor mij dodelijk. Toen de pianist, die overigens niet Karremans heette, Hey Jude van The Beatles inzette, hoorde ik mijn tegenstander Han op de melodie van dat lied heel duidelijk de volgende tekst zingen: Hey Joost. Hey Joost, wat speel je slecht Geef toch op man En ga naar huis toe. Remember, ik hak je in de pan Doe niet zo dom maar leg je koning om Hey Joost, het is al laat Je staat verloren Geef dat toch toe Remember, ik ben je weer de baas Doe me een lol En geef nu toch op. Ik raakte hierdoor zo van slag dat ik snel remise aanbood. Ik wist trouwens niet dat Han zo mooi kon zingen. De avond kende ook een hoogtepunt. Johan Oppewal ( terug van lang weggeweest ) en Maarten Marneth ( nieuw ) speelden hun eerste interne wedstrijd en wonnen. Proficiat. Opmerkelijk was ook de vlotte overwinning van Raymond op Ron. Een moment van onachtzaamheid in de opening werd Ron fataal. Verder heb ik weinig gezien - volgende keer beter.