Geen 6-0.

"We willen vanavond met 6-0 winnen", dit zei Joost tegen me toen ik rond 21.00 uur de speelzaal had betreden. Ik had me zekerheidshalve afgemeld, omdat mijn pa een zware hartoperatie onderging (het gaat beter, dank u). Maar een kijkje nemen, kon toch geen kwaad? De 6-0 leek me iets te hoog gegrepen, maar winnen moest toch kunnen? Wat trof ik aan, daar in Lichtenvoorde? Een tot op het bot gemotiveerd team, dat voor zijn laatste kans ging vechten. Ik begon de borden eens na te lopen: Han op bord 6 ging al vrij snel lelijk in de fout. Zijn tegenstander kon met een oprukkende pion een loper aanvallen en tegelijkertijd de weg openen voor een mat in 1 aanval. Dat kostte Han de loper, maar hij rechtte nog een keer de rug en vocht terug. Ron was al weer klaar voor ik er erg in had, zijn partij staat hier onder dit verslag. Mooi staaltje weer van Ron. Maarten kwam in een koningsaanval terecht, het zag er gevaarlijk uit, maar hij wist zich staande te houden. Egon begon zelf een aanval op de koning, veelbelovend, was mijn oordeel. Joost kreeg geen kans op aanvalsspel, hij kwam in een remiseachtige stelling terecht. Tom gaf zijn tegenstander de ruimte voor een paard op een centrumsveld, en tegelijk stond er een batterij (met Dame voorop) op zijn koning gericht. In een moeilijke stelling zag hij geen andere optie dan het geven van een loper tegen een pion. Ik zelf vermoedde dat d5 een betere optie was ( Ik lijd al jaren aan het -de beste stuurlui staan aan wal syndroom-), maar dat kon niet 100% bevestigd worden (info Tom). Zoals het nu ging, was het een bijna onmogelijke klus, maar hij vocht ook voor wat hij waard was. Maarten kon de aanval afslaan en kwam in een eindspel terecht, dat bleek hem beter te liggen dan zijn opponent. Met secuur spel won hij een pion en daarna nog eentje. Han moest uiteindelijk toch opgeven en Tom redde het ook niet. In de slotstelling overzag hij nog een betere verdediging, vol walging over zijn spel gaf hij op. Egon kwam, gewoonte getrouw, weer in tijdnood, maar met een fraai stukoffer wist hij de koning uit te roken. Via een aantal fraaie dreigzetten (mat in 1) kwam zijn g-pion op g8 te staan. En toen gaf zijn tegenstander (gelukkig) op, dit tot onvrede van Egon, die had weer eens iets "briljants" in gedachten. Niet tot Dame , maar tot paard promoveren. Dit was echter geen mat (Kf8)..... En nu was het weer aan Joost om het laatste halfje te pakken, maar op remise spelen is niet zijn grote kracht. Zijn paard huppelde van het centrum weer terug naar de laatste lijn en stond daar alles en iedereen in de weg. Joost was te passief en zag de storm over zich heen trekken, voor mij het sein om op te stappen (ik had dit al eens eerder gezien en wilde me de naderende tragedie besparen). Wie weet had ik het mis en zou Joost toch nog weten te ontsnappen, maar dat bleek valse hoop. Jammer, maar we staan weer met de voetjes op de grond. Lichtenvoorde is voor ons een brug te ver gebleken. Henk Oosterink