Enkele bemoedigende woorden…

Aan de vooravond van onze belangrijkste Osbowedstrijd sinds mensenheugenis, wil ik enkele bemoedigende woorden tot jullie richten. We staan er na 1 wedstrijd natuurlijk nog niet hopeloos voor, maar als de voortekenen niet bedriegen, wordt het komende dinsdag een do or die wedstrijd voor ons. Rokade 3 is de enige tegenstander waar wij, menselijkerwijze gesproken, een kans tegen maken. Als we dinsdag verliezen, gloort er een toekomst in de 4e klasse. Dat is geen fijn vooruitzicht, want de 4e klasse is het afvoerputje van de Osbo. Daar is het zo donker als de donkerste nacht. De 4e klasse is een soort van drijfzand, zit je er eenmaal in, kom je er bijna niet meer uit. Kun je een schaakstuk niet van een damsteen onderscheiden? Dan is de 4e klasse iets voor jouw. Is dat ons voorland? Een mooie club als de Kameleon schaakt in de donkere grauwe onderwereld van het schaken? Daar waar het altijd regent en de zon zelden schijnt. Laten we hopen dat we ons velletje weten te redden, Raymond en Ron, op jullie is onze hoop gevestigd. Naar jullie staren onze met hoop en vrees gevulde ogen. Laat ons niet vallen. Johan, Tom en Han schiet eens uit jullie slof. Laat nog een keer zien, waarom jullie, heel lang geleden, als beloftevolle spelers golden. Johan speel zoals tegen mij laatst, zonder al die fouten natuurlijk. Han haal die opening met die paarden nog eens uit de stal, laat ze galopperen. En Tom, jij metselt de boel weer helemaal dicht, ik vertrouw er op, je kunt het. Tja, en ik zelf? Ik heb net de partij met Johan nagespeeld, met als conclusie dat de vorm ver te zoeken is. Misschien zit ik schaaktechnisch al in de 4e klasse. Even kijken zo dadelijk of ik het verschil tussen een damsteen en schaakstuk nog weet. Het begint nu trouwens ook te regenen. Henk Oosterink